Polski | Łacina |
---|---|
słuch noun jeden ze zmysłów, który odbiera dźwięki; | |
słuchacz noun osoba, która słucha kogoś lub czegoś | audiens [audientis](3rd) M |
słuchacz noun osoba, która uczęszcza na wyższą uczelnię, kursy itp. | auditor [auditoris](3rd) M |
słuchawka (medycyna, medyczny) przyrząd diagnostyczny służący do osłuchiwania chorego; noun | stethoscopiumnoun |
słuchawka noun element lub całość urządzeń emitujących dźwięki, np. aparatu telefonicznego, radia, umożliwiająca słuchanie; | cūrātor bonōrumnoun |
słuchać verb odbierać dźwięk za pośrednictwem narządu słuchu | |
kosteczka słuchowa (anatomia, anatomiczny) drobna kostka w jamie bębenkowej ucha przenosząca drgania błony bębenkowej do ucha wewnętrznego; noun | |
podsłuch noun urządzenie, którym wykonywany jest podsłuch (1.1) lub (1.2); | cīmexnoun |
posłuch noun poddawanie się czyimś wymaganiom | oboedientia [oboedientiae](1st) F |
posłuch noun uznawanie czyjego autorytetu | auctōritāsnoun |
posłuchanie noun przyjęcie kogoś (zwykle niższego stopniem) w celu wysłuchania jego próśb, życzeń itp. | auditoresnoun |
przesłuchanie (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) czynność w procesie, która ujawnia wyjaśnienia oskarżonego, zeznania świadka lub opinie biegłego; noun | inquisitio [inquisitionis](3rd) F |
przesłuchiwać verb słuchając, sprawdzać co lub kogo | audireverb |
przesłuchiwać verb wypytywać kogo w czasie śledztwa | interrogareverb |
trąbka słuchowa (anatomia, anatomiczny) kanał, który łączy jamę bębenkową ucha środkowego z górną częścią gardła; noun | |
wysłuchiwać verb spełniać czyjeś prośby lub żądania | rescisco [resciscere, rescivi, rescitus](3rd) |