rod betyder på svenska
| Polska | Svenska |
|---|---|
| rod (chemia, chemiczny) pierwiastek chemiczny o symbolu Rh i liczbie atomowej 45; noun | rodium [~et el. rodiet el. ~]substantiv |
| rodaczka noun kobieta należąca do ta samej narodowości, pochodząca z tego samego obszaru | landsman [~nen; pl. -män, best. pl. -männen]substantiv |
| rodak noun człowiek pochodzący z tego samego narodu | landsman [~nen; pl. -män, best. pl. -männen]substantiv |
| rodak noun człowiek pochodzący z tej samej okolicy, regionu | landsman [~nen; pl. -män, best. pl. -männen]substantiv |
| Rodan (geografia, geograficzny) (administracja) francuski departament położony w regionie Owernia-Rodan-Alpy; | |
| Rodan (geografia, geograficzny) rzeka w południowo-wschodniej Francji; | |
| rodeo (sport, sportowy) widowisko, które polega na popisach w poskramianiu zwierząt gospodarskich: nieujeżdżonych koni, cieląt, byków noun | rodeo [~n ~r]substantiv |
| Rodezja (geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) Zimbabwe, w latach 1965-1979; | |
| rodnia (botanika, botaniczny) wielokomórkowe gametangium żeńskie mszaków, paprotników, nasiennych; | |
| Rodopy (geografia, geograficzny) jedno z pasm górskich fałdowania hercyńskiego w południowej części Półwyspu Bałkańskiego, na pograniczu Bułgarii i Grecji; także region geograficzny; | |
| Rodos (geografia, geograficzny) grecka wyspa na Morzu Egejskim; | |
| rodowity adjective urodzony w danym kraju, mieście, dzielnicy, pochodzący z danego kraju, miasta, dzielnicy | infödd [-fött ~a]adjektiv |
| rodowód noun dokument potwierdzający przynależność zwierzęcia i jego przodków do określonej rasy | antavla [~n -tavlor]substantiv |
| rodowód noun dzieje rodu, wewnętrzne powiązania i graficzne przedstawienie go | genealogi [~n ~er]substantiv |
| rodowód noun początek, z którego coś lub ktoś się wywodzi | källa [~n källor]substantiv |
| rodzaj (biologia, biologiczny) grupa obejmująca gatunki blisko spokrewnione, podrzędna względem rodziny; noun | genus [~et; pl. ~]substantiv släkte [~t ~n]substantiv |
| rodzaj (gramatyka) cecha rzeczownika wpływająca na jego końcówkę podczas deklinacji oraz na końcówki i formy innych części mowy, występujących obok danego rzeczownika np. w zdaniu; noun | genus [~et; pl. ~]substantiv |
| rodzaj noun typ, odmiana, gatunek | art [~en ~er]substantiv slag [~et; pl. ~]substantiv sort [~en ~er]substantiv typ [~en ~er]substantiv |
| rodzaj męski (gramatyka) cecha rzeczowników liczby pojedynczej nazywających istoty płci męskiej lub innych, zaliczanych do tej samej grupy w danym języku noun | maskulinum [maskulinet maskuliner]substantiv |
| rodzaj nijaki (gramatyka) cecha rzeczowników liczby pojedynczej nazywających istoty niedojrzałe lub innych, zaliczanych do tej samej grupy w danym języku noun | neutrum [neutret neutrer]substantiv |
| rodzaj wspólny noun | utrumsubstantiv |
| rodzaj żeński (gramatyka) cecha rzeczowników liczby pojedynczej nazywających istoty płci żeńskiej lub innych, zaliczanych do tej samej grupy w danym języku noun | femininum [femininet femininer]substantiv |
| rodzajnik (gramatyka) wyraz precyzujący znaczenie rzeczownika lub wyrażenia występującego w roli rzeczownika; noun | artikel [~n artiklar]substantiv |
| rodzajnik nieokreślony (gramatyka) rodzajnik występujący w wyrażeniach wieloznacznych (np. nie odnoszących się do konkretnego przedmiotu lub osoby) | |
| rodzajnik określony (językoznawstwo, językoznawczy) (gramatyka) rodzajnik występujący w wyrażeniach odnoszących się do konkretnych przedmiotów lub osób (np. znanych z kontekstu) oraz pojęć ogólnych | |
| rodzeństwo noun brat (bracia), siostra (siostry); | syskon [~et; pl. ~]substantiv |
| rodzic noun pierwszy biologiczny przodek danej osoby, ojciec lub matka | förälder [~n föräldrar]substantiv |
| rodzice ojciec i matka | |
| rodzice chrzestni noun matka chrzestna i ojciec chrzestny | fadder [~n faddrar]substantiv |
| rodzicielstwo noun bycie rodzicem | föräldraskap [~et]substantiv |
| rodzimek (geologia, geologiczny) (mineralogia, mineralogiczny) bryłka czystego metalu znaleziona w skale czy glebie noun | klimp [~en ~ar]substantiv |
| rodzimy (chemia, chemiczny) występujący samodzielnie w naturze adjective | inhemsk [~t ~a]adjektiv |
| rodzimy noun o określonym pochodzeniu, wywodzący się z danego ludu, domu, kraju | folkspråk [~et; pl. ~]substantiv |
| rodzina (biologia, biologiczny) w systematyce: jednostka wyższa od rodzaju; noun | familj [~en ~er]substantiv |
| rodzina noun rodzice wraz z ich dziećmi | familj [~en ~er]substantiv |
| rodzina językowa noun | språkfamilj [~en ~er]substantiv |
