| folkspråk [~et; pl. ~] substantiv | język wernakularny(językoznawstwo, językoznawczy) język narodowy, rodzimy, w opozycji do łaciny służącej jako lingua franca;
noun język wernakularny(językoznawstwo, językoznawczy) niestandardowy język określonej populacji;
noun narzeczenoun
język, mowa rodzimynoun
o określonym pochodzeniu, wywodzący się z danego ludu, domu, kraju wernakularnynoun
nieliteracki, niestandardowy, terytorialny, ludowy – w odniesieniu do odmiany języka; wernakularnynoun
rodzimy, etniczny, miejscowy, w języku narodowym – w odniesieniu do literatury, kultury słowa wernakularnynoun
rodzimy, nieprofesjonalny, tworzony przez anonimowych twórców – w odniesieniu do kultury materialnej (sztuki, architektury) wernakularnynoun
zwyczajowy, potoczny, popularny, nienaukowy – w odniesieniu do nazewnictwa biologicznego; |
