on betyder på svenska
| Polska | Svenska |
|---|---|
| członkostwo noun bycie członkiem jakiejś organizacji, stowarzyszenia, klubu, partii politycznej | medlemskap [~et; pl. ~]substantiv |
| członkowski noun dotyczący członkostwa | medlemskap [~et; pl. ~]substantiv |
| członkowski noun dotyczący członków organizacji | lem [~men ~mar]substantiv |
| czterolistna koniczyna noun | fyrklöver [~n]substantiv |
| Czukocki Okręg Autonomiczny (geografia, geograficzny) jeden z czterech okręgów autonomicznych wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej, leżący na północnym wschodzie kontynentu azjatyckiego, na półwyspie Czukotka; | |
| czworonóg noun zwierzę czworonożne | fyrfotadjur [~et; pl. ~]substantiv |
| czworonożny adjective mający cztery nogi | fyrbent [n. ~, ~a]adjektiv |
| czytnik książek elektronicznych (informatyka, informatyczny) urządzenie z wyświetlaczem służące do wyświetlania tekstów zapisanych w formie cyfrowej; noun | läsplatta [~n -plattor]substantiv |
| dać schronienie verb | hysa [hyste hyst]verb |
| daikon (zobacz) rzodkiew japońska | |
| daltonizm (medycyna, medyczny) nierozróżnianie kolorów noun | färgblindhet [~en]substantiv |
| darowanemu koniowi w zęby się nie zagląda nie powinno się krytykować czegoś, co otrzymuje się w prezencie | |
| dekolonizacja (historia, historyczny, historycznie) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) proces uzyskiwania niezależności państwowej przez terytoria będące koloniami; obalanie systemu kolonialnego, likwidacja kolonializmu; noun | avkolonisering [~en ~ar]substantiv |
| Demokratyczna Republika Konga (geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) państwo w środkowej części Afryki ze stolicą w Kinszasie; | |
| demon (mitologia, mitologiczny) istota nadprzyrodzona występująca w wierzeniach ludowych, mitologiach i religiach, zajmująca pozycję pośrednią między bogami a ludźmi; o cechach na wpół ludzkich, na wpół boskich; najczęściej nieprzyjazna człowiekowi; noun | demon [~en ~er]substantiv |
| demoniczny (przenośnie, przenośnia) taki, który ma w sobie coś z demona; niesamowity adjective | demonisk [~t ~a]adjektiv |
| demonizacja noun | demonisering [~en ~ar]substantiv |
| demonizować wyolbrzymiać znaczenie czegoś złego | |
| demonologia (teologia, teologiczny) dział teologii zajmujący się demonami | |
| demonstracja (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) zbiorowe wystąpienie mające na celu wyrażenie protestu lub poparcia, zwykle głośne lub gwałtowne; noun | demo [~n ~r]substantiv |
| demonstracja (wojskowość, wojskowy) manewr taktyczny odciągający uwagę przeciwnika; noun | demonstration [~en ~er]substantiv |
| demonstracja noun czynność pokazywania czegoś | demonstration [~en ~er]substantiv |
| demonstracyjny obliczony na efekt | |
| demonstracyjny służący do pokazania produktu, doświadczenia albo urządzenia | |
| demonstrant noun uczestnik demonstracji | demonstrant [~en ~er]substantiv |
| demonstrować noun | visa [~n, visor]substantiv |
| demonstrować verb brać udział w publicznym proteście, demonstracji | demonstrera [~de ~t]verb |
| demonstrować verb okazywać w sposób ostentacyjny swoje uczucia, siłę, możliwości | demonstrera [~de ~t]verb |
| demonstrować verb prezentować coś – urządzenie, towar lub działanie czegoś | demonstrera [~de ~t]verb |
| demontować noun rozkładać jakąś całość na części; dokonywać demontażu | demontering [~en ~ar]substantiv |
| demontowanie noun przeprowadzanie demontażu | demontering [~en ~ar]substantiv |
| deontologiczny (filozofia, filozoficzny) związany z deontologią; rozumiany w zakresie deontologii | |
| deponent (ekonomia, ekonomiczny) osoba posiadająca depozyt noun | insättare [~n; pl. ~, best. pl. -sättarna]substantiv |
| deponent (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) zaprzysiężony świadek noun | deponens [best. ~; pl. ~ el. deponentier]substantiv |
| deponować (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) przekazywać komuś pieniądze lub przedmioty na przechowanie verb | deponera [~de ~t]verb |
| detonacja noun eksplozja materiału wybuchowego połączona z hukiem; | detonation [~en ~er]substantiv |
| detonacja noun spowodowanie detonacji (1.1) | detonation [~en ~er]substantiv |
| detonator noun ładunek materiału wybuchowego przenoszący detonację ze spłonki do kruszącego materiału wybuchowego; | detonator [~n ~er ]substantiv |
| detonować (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) wykonywać dźwięki nieczysto verb | detonera [~de ~t]verb |
| detonować verb powodować wybuch | spränga [sprängde sprängt]verb |
