Polska | Svenska |
---|---|
na rzecz noun …używany w konstrukcjach, w których wyrażenie po przyimku określa cel, przeznaczenie, kierunek przekazania czegoś przez wykonawcę czynności | i [i:et; pl. i:n, el. i, best. pl. i:na]substantiv |
narzecze (językoznawstwo, językoznawczy) mowa terytorialna, odmienna od języka standardowego; noun | dialekt [~en ~er]substantiv |
narzecze (językoznawstwo, językoznawczy) mowa terytorialna o zasięgu szerszym niż dialekt i gwara; noun | adverb [~et; pl. ~]substantiv |
narzecze (językoznawstwo, językoznawczy) swoista odmiana języka; noun | dialekt [~en ~er]substantiv |
narzecze noun język, mowa | folkspråk [~et; pl. ~]substantiv |
narzeczona noun kobieta, która jest w stanie narzeczeństwa, jest zaręczona | fästmö [~n ~r]substantiv |
narzeczony noun | fästman [~nen; pl. -män, best. pl. -männen]substantiv |
narzeczony mężczyzna w okresie narzeczeństwa |