Polsk-Svensk ordbok »
kara betyder på svenska
| Polska | Svenska |
|---|---|
| kara dolegliwość wymierzona jako sankcja | |
| kara cielesna kara mająca na celu zadanie bólu fizycznego osobie karanej; | |
| kara śmierci (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) kara polegająca na pozbawieniu życia sprawcy przestępstwa; noun | dödsstraff [~et; pl. ~]substantiv |
| karabin (wojskowość, wojskowy) indywidualna broń strzelecka o długiej lufie; noun | gevär [~et; pl. ~]substantiv |
| karabin maszynowy (wojskowość, wojskowy) zespołowa broń samoczynna zasilana amunicją o kalibrze do 20 mm; noun | kulspruta [~n -sprutor]substantiv maskingevär [~et; pl. ~]substantiv |
| karabinek noun indywidualna broń strzelecka o lufie krótszej niż w karabinie; | karbin [~en ~er]substantiv |
| karabińczyk (technologia, technika, techniczny) (geologia, geologiczny) (jubilerstwo, jubilerski) rodzaj zaczepu w postaci pierścienia z otwieranym zamkiem z jednej strony, używanego do zaczepiania różnych przedmiotów, np. kluczy, zapinania łańcuszków itp.; noun | karbin [~en ~er]substantiv |
| Karaczajo-Czerkiesja (geografia, geograficzny) (administracja) jedna z republik wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej; | |
| karaczajsko-bałkarski (językoznawstwo, językoznawczy) język karaczajsko-bałkarski; | |
| karaczan wschodni (systematyka) (entomologia, owadoznawstwo, entomologiczny, owadoznawczy) Blatta orientalis, synantropijny gatunek owada z rodziny karaczanowatych; noun | kackerlacka [~n kackerlackor]substantiv |
| Karaczi (geografia, geograficzny) największe miasto Pakistanu, położone w południowej części kraju; | |
| karafka noun rodzaj butelki z wąską szyjką; | karaff [~en ~er]substantiv |
| karaibski adjective dotyczący Karaibów (obszaru) lub Morza Karaibskiego | karibisk [~t ~a]adjektiv |
| Karaiby (geografia, geograficzny) rejon pomiędzy kontynentami Ameryk; | |
| karaka (marynarka) typ dawnego statku transportowego; | |
| karakal stepowy (systematyka) (zoologia, zoologiczny) Caracal caracal Schreber, gatunek ssaka z rodziny kotowatych, występujący w Afryce południowo-zachodniej Azji; | |
| karakal stepowy (zoologia, zoologiczny) kot z gatunku karakali stepowych (1.1) | |
| karakałpacki (językoznawstwo, językoznawczy) język karakałpacki; | |
| Karakałpak (etnografia, etnograficzny) członek narodu zamieszkującego na południe od Jeziora Aralskiego, zwłaszcza w Karakałpacji; | |
| Karakorum (geografia, geograficzny) łańcuch górski na pograniczu Indii, Pakistanu i Chin, drugi po Himalajach pod względem wysokości na Ziemi; | |
| karakuł (zoologia, zoologiczny) owca pochodzenia azjatyckiego, której jagnię ma sierść zwiniętą w charakterystyczne loki; | |
| karalność (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) cecha tego, co karalne noun | straffbarhet [~en]substantiv |
| karalność (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) fakt, że ktoś był wcześniej karany przez sąd noun | straffbarhet [~en]substantiv |
| karalny adjective taki, który podlega karze | straffbar [~t ~a]adjektiv |
| karaluch (systematyka) (entomologia, owadoznawstwo, entomologiczny, owadoznawczy) Blatta orientalis, duży, żyjący w siedliskach ludzkich owad żywiący się produktami spożywczymi; noun | bobba [~n bobbor]substantiv kackerlacka [~n kackerlackor]substantiv |
| karaoke (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) śpiewanie znanych piosenek do odtwarzanej z taśmy melodii w przeznaczonych do tego lokalach noun | karaoke [~n]substantiv |
| karat noun jubilerska jednostka masy równa 0,2 g, stosowana do mierzenia masy kamieni szlachetnych i pereł; | karat [~en; pl. ~]substantiv |
| karate (sport, sportowy) japońska sztuka walki; noun | karate [~n]substantiv |
| karawan pojazd do przewozu trumny ze zwłokami | |
| karawan noun pojazd do przewozu trumny ze zwłokami | likbil [~en ~ar]substantiv |
| karawana noun wielbłądzia ekspedycja transportowa lub pielgrzymkowa na pustyni; | karavan [~en ~er]substantiv |
| karawanseraj (historia, historyczny, historycznie) (architektura, architektoniczny) zajazd stanowiący miejsce postoju karawan, mający pomieszczenia dla podróżnych wraz ze składami na towary; noun | karavanseraj [~en ~er]substantiv |
| karawela (żeglarstwo, żegluga, żeglarski) jednopokładowy, dwu- lub trójmasztowy żaglowiec o wysokich nadbudówkach na dziobie i rufie, używany od XV do XVII wieku; | |
| karać verb wymierzać karę | bestraffa [~de ~t]verb straffa [~de ~t]verb |
| karaś (systematyka) (ichtiologia, ichtiologiczny) Carassius carassius Linnaeus, gatunek słodkowodnej ryby z rodziny karpiowatych; noun | ruda [~n rudor]substantiv |
| Ankara (geografia, geograficzny) miasto, stolica Turcji; | |
| Górski Karabach (geografia, geograficzny) terytorium w Azji, na obszarze Kaukazu, będące przedmiotem sporu między Armenią i Azerbejdżanem; |
