i betyder på svenska
| Polska | Svenska |
|---|---|
| impuls (fizyka, fizyczny) zmiana wielkości trwająca w bardzo krótkim czasie noun | impuls [~en ~er]substantiv |
| impuls (przenośnie, przenośnia) podnieta, pobudka do działania noun | impuls [~en ~er]substantiv |
| impulsywny adjective taki, który szybko i wyraziście reaguje na bodźce; taki, który jest porywczy | impulsiv [~t ~a]adjektiv |
| in flagranti na gorącym uczynku | |
| in situ w swoim pierwotnym, naturalnym położeniu, miejscu | |
| inaczej w inny sposób, nie tak jak jest; odwrotnie, odmiennie | |
| inauguracja (podniośle) uroczyste rozpoczęcie lub otwarcie czegoś ((na przykład) działalności, przedsięwzięcia) noun | inauguration [~en ~er]substantiv invigning [~en ~ar]substantiv öppnande [~t ~n]substantiv |
| inauguracja (zwłaszcza) (dawniej, dawny) uroczystość mianowania kogoś na wysokie stanowisko ((na przykład) koronacja) noun | installation [~en ~er]substantiv |
| inauguracyjny adjective związany z inauguracją, dotyczący inauguracji | inledandeadjektiv |
| inaugurować verb | inviga [-vigde -vigt]verb |
| incest (rzadki, rzadko używany) obcowanie płciowe z kimś blisko spokrewnionym noun | blodskam [~men]substantiv |
| incydent noun nagłe, krótkotrwałe, nieoczekiwane, zwykle nieprzyjemne w skutkach wydarzenie | olyckshändelse [~n ~r]substantiv |
| ind (chemia, chemiczny) pierwiastek chemiczny o symbolu In i liczbie atomowej 49; noun | indium [~et el. indiet el. ~]substantiv |
| indagować (książkowy) przeprowadzać indagację, wypytywać kogoś o coś, dopytywać się, badać, zasypywać pytaniami verb | utfråga [~de ~t]verb |
| indeks (ekonomia, ekonomiczny) (bankowość, bankowy) miernik koniunktury giełdowej obrazujący zmiany cen akcji noun | index [~et; pl. ~]substantiv |
| indeks (informatyka, informatyczny) dane pozwalające szybko przeszukiwać bazę danych według określonej kolumny lub ich zbioru noun | index [~et; pl. ~]substantiv |
| indeks (statystyka, statystyczny) liczba względna charakteryzująca zmiany poziomu zjawiska zachodzące w pewnym czasie noun | index [~et; pl. ~]substantiv |
| indeks noun uporządkowany spis, np. pojęć, terminów, nazwisk, przytoczonych lub omówionych w danej książce; | pekfinger [-fingret -fingrar]substantiv |
| indeks noun urzędowa lista czegoś | pekfinger [-fingret -fingrar]substantiv |
| indeksować verb | indexera [~de ~t]verb |
| indeterminizm (filozofia, filozoficzny) koncepcja dopuszczająca, że ta sama przyczyna może prowadzić do innych skutków; noun | indeterminism [~en]substantiv |
| Indiana (geografia, geograficzny) (administracja) stan w Stanach Zjednoczonych ze stolicą w Indianapolis; | |
| indianiec (lekceważąco, lekceważący) Indianin noun | rödskinn [~et; pl. ~]substantiv |
| Indianin (astronomia, astronomiczny) jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego; | |
| Indianin noun czerwonoskóry, rdzenny mieszkaniec obu Ameryk, zaliczany do rasy żółtej; | indian [~en ~er]substantiv |
| indiański adjective związany z Indianami, dotyczący Indian | indiansk [~t ~a]adjektiv |
| Indie (geografia, geograficzny) państwo w Azji; noun | Indiensubstantiv |
| Indie Zachodnie (historia, historyczny, historycznie) (geografia, geograficzny) zbiorcza nazwa wysp leżących między Morzem Karaibskim a Oceanem Atlantyckim; noun | Västindiensubstantiv |
| indoeuropejski (językoznawstwo, językoznawczy) wywodzący się z praindoeuropejskiej wspólnoty językowej lub stanowiący jej kontynuację adjective | indoeuropeisk [~t ~a]adjektiv |
| indoktrynacja noun natarczywe, regularne wpajanie komuś jakichś doktryn, idei; | indoktrinering [~en ~ar]substantiv |
| indoktrynować (książkowy) wpajać w sposób nachalny, manipulatorski i systematyczny jakąś doktrynę, ideologię, religię verb | indoktrinera [~de ~t]verb |
| indolencja (książkowy) bezradność, bezczynność, brak reakcji na sytuację noun | indolens [~en]substantiv |
| Indonezja (geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) wyspiarskie państwo w południowo-wschodniej Azji ze stolicą w Dżakarcie; noun | Indonesiensubstantiv |
| Indonezyjczyk noun obywatel Indonezji | indones [~en ~er]substantiv |
| Indonezyjka noun obywatelka Indonezji | indones [~en ~er]substantiv |
| indonezyjski (językoznawstwo, językoznawczy) język urzędowy Indonezji noun | indonesiska [~n indonesiskor]substantiv |
| indonezyjski adjective odnoszący się do państwa Indonezja | indonesisk [~t ~a]adjektiv |
| indor noun samiec indyka | kalkon [~en ~er]substantiv |
