i betyder på svenska
| Polska | Svenska |
|---|---|
| imiesłów (gramatyka) forma czasownika używana jako przymiotnik lub przysłówek; noun | particip [~et; pl. ~]substantiv |
| imiesłów czasu przeszłego noun | perfektparticip [~et; pl. ~]substantiv |
| imiesłów przymiotnikowy bierny (gramatyka) forma czasownika, która odnosi się do przedmiotu czynności, której przedmiot ten został poddany, np. widziany, pisany, myty; noun | perfektparticip [~et; pl. ~]substantiv |
| imiesłów przymiotnikowy czynny (gramatyka) imiesłów, który określa podmiot zdania jako wykonawcę innej czynności, równoczesnej z czynnością orzeczenia zdania noun | particip [~et; pl. ~]substantiv |
| imigracja noun napływ cudzoziemców do jakiegoś kraju w celu osiedlenia się w nim | immigration [~en]substantiv invandring [~en ~ar]substantiv |
| imigracyjny noun związany z imigracją, należący do niej | immigration [~en]substantiv |
| imigrant noun osoba przybywająca do jakiegoś kraju w celu osiedlenia się w nim | immigrant [~en ~er]substantiv invandrare [~n; pl. ~, best. pl. -vandrarna]substantiv |
| imigrantka noun | invandrare [~n; pl. ~, best. pl. -vandrarna]substantiv |
| imigrować verb przybywać do obcego kraju w celu osiedlenia | immigrera [~de ~t]verb invandra [~de ~t]verb |
| imitacja (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) technika polifoniczna polegająca na powtórzeniu melodii z jednego głosu przez inny; noun | efterapning [~en ~ar]substantiv |
| imitacja noun czynność polegająca na udawaniu, naśladowaniu czegoś; naśladowanie | efterapning [~en ~ar]substantiv |
| imitacja noun rzecz udająca, naśladująca inną rzecz | efterapning [~en ~ar]substantiv |
| imitować naśladować coś lub kogoś | |
| imitować verb naśladować coś lub kogoś | efterbilda [~de ~t]verb efterlikna [~de ~t]verb härma [~de ~t]verb imitera [~de ~t]verb |
| immanentny (książkowy) taki, który nie wynika z działań zewnętrznych, tkwiący w naturze czegoś; zawarty w czymś adjective | immanent [n. ~, ~a]adjektiv |
| immatrykulacja (edukacja, edukacyjny) (studencki) wpisanie kogoś w poczet studentów uczelni wyższej noun | immatrikulation [~en ~er]substantiv |
| immatrykulacja noun uroczystość przyjęcia studentów na pierwszy rok studiów | immatrikulation [~en ~er]substantiv |
| immoralny adjective niepowiązany z jakimikolwiek normami moralnymi lub niezgodny z nimi | omoralisk [~t ~a]adjektiv |
| immunitet (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) przywilej wyłączenia spod prawa ogólnego, który do czasu uchylenia blokuje odpowiedzialność karną; udzielany bywa zwykle ważnym urzędnikom państwowym, sędziom, dyplomatom, parlamentarzystom noun | immunitet [~en]substantiv |
| immunizacja (medycyna, medyczny) uzyskiwanie odporności na chorobotwórczy patogen poprzez pobudzanie mechanizmów odpornościowych organizmu; noun | immunisering [~en ~ar]substantiv |
| immunologia (medycyna, medyczny) (biologia, biologiczny) nauka o mechanizmach odpornościowych organizmu; noun | immunologi [~n]substantiv |
| immunologiczny adjective związany z immunologią, dotyczący immunologii | immunologisk [~t ~a]adjektiv |
| immunosupresja (medycyna, medyczny) spowalnianie procesu, podczas którego wytwarzane są przeciwciała i komórki odpornościowe, najczęściej farmakologicznie, za pomocą leków immunosupresyjnych; | |
| impala (zoologia, zoologiczny) Aepyceros melampus, gatunek afrykańskiej antylopy; noun | skyffel [~n skyfflar]substantiv |
| impas noun | mask [~en, ~ar]substantiv |
| impas zastój, matnia | |
| impeachment (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) procedura formalnego oskarżenia o przestępstwo osoby mającej immunitet i zajmującej wysokie stanowisko państwowe; | |
| imperator (historia, historyczny, historycznie) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) tytuł władcy w niektórych monarchiach noun | imperator [~n ~er ]substantiv |
| imperator (historia, historyczny, historycznie) w starożytnym Rzymie w okresie republiki: zwycięski wódz, tytuł cesarza noun | imperator [~n ~er ]substantiv |
| imperatorski (historia, historyczny, historycznie) związany z imperatorem, dotyczący imperatora (np. imperatora Rosji) adjective | förnäm [~t ~a, komp. ~are, superl. ~st hellre än ~ast]adjektiv |
| imperatyw nakaz, zwłaszcza moralny | |
| imperialistyczny adjective dotyczący imperializmu albo imperialistów; będący wyrazem działań mających na celu podporządkowanie świata | imperialistisk [~t ~a]adjektiv |
| imperializm (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) polityka zagraniczna oparta o militaryzm, dążenie do podporządkowania sobie innych krajów, stania się imperium noun | imperialism [~en]substantiv |
