Polish | Swedish |
---|---|
targ kupno i sprzedaż towarów mająca miejsce w wydzielonym miejscu w określone dni tygodnia | |
targ noun miejsce, gdzie dokonuje się transakcji kupna i sprzedaży | torg [~et; pl. ~]substantiv |
targać (fryzjerstwo, fryzjerski) burzyć ułożenie | |
targać verb gwałtownie pociągać | bogsera [~de ~t]verb |
targać nieść z wysiłkiem | |
target (środowiskowy) (handel, handlowy) grupa docelowa, np. klientów, odbiorców noun | målgrupp [~en ~er]substantiv |
targi (handel, handlowy) rodzaj ekspozycji towarów na arenie krajowej lub międzynarodowej, na której wystawiane są wytwory różnych dziedzin przemysłu, której celem jest zawieranie transakcji handlowych | |
targnąć verb | förgripa [förgrep, förgripit, pres. förgriper]verb |
targować (handel, handlowy) prowadzić pertraktacje handlowe w celu uzyskania najdogodniejszej ceny verb | köpslå [-slog, -slagit, pres. -slår]verb |
targować (potocznie, potoczny) prowadzić spór verb | köpslå [-slog, -slagit, pres. -slår]verb |
targować się verb | köpslå [-slog, -slagit, pres. -slår]verb |
targowisko (urbanistyka, urbanistyczny) (handel, handlowy) stałe miejsce targowe noun | torg [~et; pl. ~]substantiv |
letarg (medycyna, medyczny) stan pozornej śmierci, polegający na głębokim śnie, w którym zanikają reakcje na bodźce; noun | letargi [~n]substantiv |
letargiczny (medycyna, medyczny) związany z letargiem, dotyczący letargu; właściwy letargowi adjective | letargisk [~t ~a]adjektiv |
pchli targ (handel, handlowy) bazar z rzeczami używanymi, artykułami dla kolekcjonerów; noun | loppis [~en ~ar]substantiv loppmarknad [~en ~er]substantiv |
plac targowy noun | torg [~et; pl. ~]substantiv |
potargać verb | tufsa [~de ~t]verb |
przetarg noun | entreprenad [~en ~er]substantiv |
przetarg sposób wyboru wykonawcy usługi lub produktu, polegający na wyborze najkorzystniejszej dla zamawiającego oferty; | |
roztargnienie noun nieumiejętność skupienia uwagi na tym, co istotne | tankspriddhet [~en]substantiv |
roztargniony nieuważny, charakteryzujący się nieuwagą, roztargnieniem; taki, który nie może się skoncentrować | |
roztargniony adjective nieuważny, charakteryzujący się nieuwagą, roztargnieniem; taki, który nie może się skoncentrować | disträ [n. sing. obest. obrukl., disträa]adjektiv förströdd [förstrött förströdda]adjektiv okoncentrerad [okoncentrerat ~e]adjektiv tankspridd [-spritt ~a]adjektiv |
wtargnięcie gwałtowne pojawienie się, wejście gdzieś | |
wtargnąć verb nagle przedostać się gdzieś niezgodnie z oczekiwaniami | invadera [~de ~t]verb |