Polish-Swedish dictionary »
ono meaning in Swedish
| Polish | Swedish |
|---|---|
| łono noun dolna, zewnętrzna część brzucha | buk [~en ~ar]substantiv |
| łono noun wnętrze brzucha kobiety w ciąży | buk [~en ~ar]substantiv |
| makroekonomia noun | makroekonomi [~n ~er]substantiv |
| metronom (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) przyrząd do ustalania tempa utworu muzycznego; noun | metronom [~en ~er]substantiv |
| mikroekonomia noun | mikroekonomi [~n ~er]substantiv |
| mikroskop elektronowy (optyka, optyczny) mikroskop, który dzięki użyciu wiązki elektronów o długości fali mniejszej niż ma światło, pozwala uzyskać powiększenie obrazu powyżej 1500 razy i badać budowę materii nawet na poziomie atomowym noun | elektronmikroskop [~et; pl. ~]substantiv |
| mono noun monofoniczny | monosubstantiv |
| monochromatyczny (sztuka) jednej barwy (choć mogący być w różnych jej odcieniach) adjective | monokrom [~t ~a]adjektiv |
| monocykl noun rower z jednym kołem | enhjuling [~en ~ar]substantiv |
| monodia (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) (literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) solowa melorecytacja w antycznym dramacie greckim, w szczególności monolog o charakterze lamentacyjnym | |
| monodia (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) gatunek muzyczny wyróżniający się jednolitą linią melodyczną i takimż akompaniamentem | |
| monofizytyzm (teologia, teologiczny) pogląd głoszący, że w Chrystusie była tylko jedna boska natura, zaś ludzka została wchłonięta przez boską tuż po wcieleniu; noun | monofysitism [~en]substantiv |
| monoftong (językoznawstwo, językoznawczy) prosty dźwięk samogłoskowy noun | monoftong [~en ~er]substantiv |
| monoftongizacja (językoznawstwo, językoznawczy) proces przekształcania się dyftongu w monoftong; noun | monoftongering [~en]substantiv |
| monogamia (socjologia, socjologiczny) życie w związku małżeńskim z tylko jednym partnerem noun | monogami [~n]substantiv |
| monogamiczny (socjologia, socjologiczny) (biologia, biologiczny) związany z monogamią, mający charakter monogamii adjective | monogam [~t ~a]adjektiv |
| monogamista adjective mężczyzna żyjący w monogamii | monogam [~t ~a]adjektiv |
| monografia (literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) (naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) rozprawa naukowa o jednym zagadnieniu – epoce, życiu, twórczości jednej osoby itp., której celem jest wyczerpujące i wielostronne przedstawienie omawianego tematu; noun | monografi [~n ~er]substantiv |
| monogram noun ozdobny znak graficzny z połączonych kilku liter; | monogram [~met; pl. ~, best. pl. ~men]substantiv |
| monokini bardzo mocno wycięty jednoczęściowy strój kąpielowy przypominający bikini, zazwyczaj połączony tylko na brzuchu | |
| monokl noun soczewka zakładana na jedno oko, popularna w XIX wieku | monokel [~n monoklar]substantiv |
| monokultura noun system wieloletniego uprawiania tego samego gatunku roślin na określonym gruncie; | monokultur [~en ~er]substantiv |
| monolog noun dłuższa wypowiedź jednej osoby, szczególnie na scenie lub w utworze dramatycznym | monolog [~en ~er]substantiv |
| monomania (psychologia, psychologiczny) chorobliwe opanowanie umysłu przez jedną myśl noun | monomani [~n ~er]substantiv |
| monomer (chemia, chemiczny) cząsteczka składowa polimeru; | |
| monopol (handel, handlowy) wyłączne prawo do produkcji i/lub handlu czymś; (także, też) przedsiębiorstwo, które ma takie prawo; noun | monopol [~et; pl. ~]substantiv |
| monopolista noun | monopolist [~en ~er]substantiv |
| monopolistyczny adjective | monopolistisk [~t ~a]adjektiv |
| monopolizacja noun | monopolisering [~en ~ar]substantiv |
| monopolizm noun | monopolism [~en]substantiv |
| monopolizować verb | monopolisera [~de ~t]verb |
| monopolizowanie noun | monopolisering [~en ~ar]substantiv |
| monosacharyd (biochemia, biochemiczny) związek organiczny, bezbarwna, krystaliczna substancja tworzona przez rośliny w procesie fotosyntezy; | |
| monoteista (filozofia, filozoficzny) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) wyznawca jednego, jedynego boga noun | monoteist [~en ~er]substantiv |
| monoteistka (filozofia, filozoficzny) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) wyznawczyni jednego, jedynego boga noun | monoteist [~en ~er]substantiv |
| monoteistyczny adjective związany z monoteizmem, właściwy monoteizmowi i / lub monoteistom | monoteistisk [~t ~a]adjektiv |
| monoteizm (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) wiara w jednego boga; noun | monoteism [~en]substantiv |
| monotonia noun jednostajny, powtarzalny stan bez urozmaicenia | monotoni [~n]substantiv |
| monotonny adjective ciągle taki sam, bez urozmaicenia | enahandaadjektiv |
| monotypowy (biologia, biologiczny) (systematyka) związany z monotypem, dotyczący monotypu |
Your history
Online dictionaries
- Arabic-English
- Bulgarian-English
- Chinese-English
- Danish-English
- Dothraki-English
- Dutch-English
- Esperanto-English
- French-English
- German-English
- Hindi-English
- Hungarian-English
- Italian-English
- Latin-English
- Norwegian-English
- Polish-English
- Portuguese-English
- Romanian-English
- Russian-English
- Serbian-Croatian-English
- Slovak-English
- Spanish-English
- Swedish-English
- Synonym-English
- Turkish-English
All online dictionaries »