nawa meaning in Swedish
| Polish | Swedish |
|---|---|
| nawa (architektura, architektoniczny) główna, wydzielona dla wiernych część kościoła pomiędzy kruchtą, przy wejściu, a prezbiterium; noun | skepp [~et; pl. ~]substantiv |
| nawadnianie (rzeczownik odczasownikowy) od nawadniać noun | bevattning [~en ~ar]substantiv |
| Nawakszut (geografia, geograficzny) stolica Mauretanii; | |
| nawalać verb | trassla [~de ~t]verb |
| nawalić (potocznie, potoczny) zawieść w czymś, nie zdołać zrobić czegoś z własnej winy verb | svika [svek, svikit, sviken sviket svikna, pres. sviker]verb |
| nawalić (potocznie, potoczny) zepsuć się verb | svika [svek, svikit, sviken sviket svikna, pres. sviker]verb |
| nawalony adjective | full [~t ~a]adjektiv |
| Nawarra (geografia, geograficzny) (administracja) wspólnota autonomiczna w Hiszpanii | |
| Nawarra (geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) kraina historyczna nad Zatoką Biskajską, niegdyś samodzielne królestwo, obecnie podzielona między Francję i Hiszpanię; | |
| nawarzyłeś piwa, to musisz je teraz wypić należy ponosić odpowiedzialność za swoje czyny | |
| nawałnica (książkowy) bardzo obfity gwałtowny deszcz, śnieg, wiatr itp. noun | storm [~en ~ar]substantiv |
| nawałnica (książkowy) gwałtowna burza połączona z silnym wiatrem noun | storm [~en ~ar]substantiv |
| nawałnica (książkowy) o atakującym wojsku; także o napierającym tłumie ludzi noun | ansats [~en ~er]substantiv |
| nawałnica noun | skur [~en ~ar]substantiv |
| doznawać verb | lida [led, lidit, liden lidet lidna, pres. lider]verb |
| doznawać verb odczuwać, doświadczać na własnej skórze | erfara [erfor, erfarit, pres. erfar]verb |
| karnawał noun okres od święta Trzech Króli (albo od Bożego Narodzenia, albo od Nowego Roku) do Środy Popielcowej, w czasie którego urządzane są zabawy, bale, maskarady i pochody; | karneval [~en ~er]substantiv |
| nierozpoznawalny adjective taki, który nie daje się rozpoznać | oigenkännlig [~t ~a]adjektiv |
| poznawać dowiadywać się w wyniku doświadczenia lub obserwacji | |
| przyznawać verb potwierdzać jakiś fakt odnośnie siebie samego | bekänna [bekände, bekänt, bekänd n. bekänt, pres. bekänner]verb erkänna [erkände, erkänt, erkänd n. erkänt, pres. erkänner]verb |
| przyznawać verb przydzielać coś komuś, dawać | anslå [-slog, -slagit, -slagen -slaget -slagna, pres. -slår]verb anvisa [~de ~t]verb bevilja [~de ~t]verb bifalla [-föll, -fallit, -fallen -fallet -fallna, pres. -faller]verb tilldela [~de ~t]verb |
| przyznawać verb uznawać czyjąś przewagę, wyższość (i tym podobne, i temu podobne) | bekänna [bekände, bekänt, bekänd n. bekänt, pres. bekänner]verb erkänna [erkände, erkänt, erkänd n. erkänt, pres. erkänner]verb medge [-gav, -gett el. -givit, -given -givet -givna, pres. -ger]verb tillstå [-stod, -stått, pres. -står]verb vidgå [-gick, -gått, pres. -går]verb |
| przyznawać verb zgadzać się z kimś w sprawie czegoś, uznawać coś za słuszne | bekänna [bekände, bekänt, bekänd n. bekänt, pres. bekänner]verb erkänna [erkände, erkänt, erkänd n. erkänt, pres. erkänner]verb medge [-gav, -gett el. -givit, -given -givet -givna, pres. -ger]verb tillstå [-stod, -stått, pres. -står]verb vidgå [-gick, -gått, pres. -går]verb |
| rozpoznawalny adjective | berömd [berömt ~a]adjektiv |
| rozpoznawanie noun identyfikowanie kogoś lub czegoś | erkännande [~t ~n]substantiv |
| rozpoznawanie mowy | |
| rozpoznawać identyfikować kogoś lub coś, wyróżniając spośród innych; badając, stwierdzić, określić coś |
Your history
Online dictionaries
- Arabic-English
- Bulgarian-English
- Chinese-English
- Danish-English
- Dothraki-English
- Dutch-English
- Esperanto-English
- French-English
- German-English
- Hindi-English
- Hungarian-English
- Italian-English
- Latin-English
- Norwegian-English
- Polish-English
- Portuguese-English
- Romanian-English
- Russian-English
- Serbian-Croatian-English
- Slovak-English
- Spanish-English
- Swedish-English
- Synonym-English
- Turkish-English
All online dictionaries »