Polish-Latin dictionary »
przymiotnik meaning in Latin
| Polish | Latin |
|---|---|
| przymiotnik (gramatyka) wyraz określający cechę rzeczownika np. „biały”, „niski”, „ładny”; noun | adiectivumnoun adiectivusnoun |
| przymiotnikowy (językoznawstwo, językoznawczy) odnoszący się do przymiotnika, mający charakter przymiotnika, utworzony od przymiotnika, będący przymiotnikiem adjective | adjectivus [adjectiva, adjectivum]adjective |
| imiesłów przymiotnikowy czynny (gramatyka) imiesłów, który określa podmiot zdania jako wykonawcę innej czynności, równoczesnej z czynnością orzeczenia zdania noun | participium [participi(i)]noun |
Your history
Online dictionaries
- Arabic-English
- Bulgarian-English
- Chinese-English
- Danish-English
- Dothraki-English
- Dutch-English
- Esperanto-English
- French-English
- German-English
- Hindi-English
- Hungarian-English
- Italian-English
- Latin-English
- Norwegian-English
- Polish-English
- Portuguese-English
- Romanian-English
- Russian-English
- Serbian-Croatian-English
- Slovak-English
- Spanish-English
- Swedish-English
- Synonym-English
- Turkish-English
All online dictionaries »