rodzaj meaning in German

Polish	German
rodzaj (biologia, biologiczny) grupa obejmująca gatunki blisko spokrewnione, podrzędna względem rodziny; noun	Gattung \| GenusSubstantiv
rodzaj (gramatyka) cecha rzeczownika wpływająca na jego końcówkę podczas deklinacji oraz na końcówki i formy innych części mowy, występujących obok danego rzeczownika np. w zdaniu; noun	Genus \| GeschlechtSubstantiv
rodzaj noun typ, odmiana, gatunek	die Art [der Art; —]Substantiv
rodzaj męski (gramatyka) cecha rzeczowników liczby pojedynczej nazywających istoty płci męskiej lub innych, zaliczanych do tej samej grupy w danym języku noun	Maskulinum \| männlich GeschlechtSubstantiv
rodzaj męskoosobowy (językoznawstwo, językoznawczy) kategoria morfologiczna rzeczowników (w niektórych językach), odnoszących się do osób płci męskiej lub w liczbie mnogiej do osób płci męskiej i żeńskiej, decydująca o ich odmianie oraz o formie części mowy wchodzących z nimi w związki zgody i o formach łączących się z nimi czasowników noun	PersonalmaskulinumSubstantiv
rodzaj niemęskoosobowy	Nichtpersonalmaskulinum
rodzaj nijaki (gramatyka) cecha rzeczowników liczby pojedynczej nazywających istoty niedojrzałe lub innych, zaliczanych do tej samej grupy w danym języku noun	Neutrum \| sächliches GeschlechtSubstantiv
rodzaj żeński (gramatyka) cecha rzeczowników liczby pojedynczej nazywających istoty płci żeńskiej lub innych, zaliczanych do tej samej grupy w danym języku noun	Femininum \| weibliches GeschlechtSubstantiv
rodzaj żeńsko-rzeczowy	Nichtpersonalmaskulinum
rodzajnik (gramatyka) wyraz precyzujący znaczenie rzeczownika lub wyrażenia występującego w roli rzeczownika; noun	der Artikel [des Artikels; die Artikel]Substantiv
rodzajnik nieokreślony (gramatyka) rodzajnik występujący w wyrażeniach wieloznacznych (np. nie odnoszących się do konkretnego przedmiotu lub osoby) noun	unbestimmt ArtikelSubstantiv
rodzajnik określony (językoznawstwo, językoznawczy) (gramatyka) rodzajnik występujący w wyrażeniach odnoszących się do konkretnych przedmiotów lub osób (np. znanych z kontekstu) oraz pojęć ogólnych noun	bestimmt ArtikelSubstantiv
jedyny w swoim rodzaju adjective taki, który jest unikatem	einzigartigAdjektiv
Księga Rodzaju noun	die Genesis [der Genesis; die Genesen]Substantiv
nieurodzajny adjective cechujący się brakiem urodzaju	nicht ertragreichAdjektiv
nieurodzajny adjective wydający niski plon	unfruchtbar \| kargAdjektiv
tego samego rodzaju adjective	gleichartigAdjektiv
urodzaj (potocznie, potoczny) obfitość, duża ilość czegoś noun	die Ernte [der Ernte; die Ernten]Substantiv
urodzaj noun fakt, że coś się dobrze rodzi; (także, też) rezultat zasiewu i uprawy	die Ernte [der Ernte; die Ernten]Substantiv
urodzajność (rzeczownik odprzymiotnikowy) od: urodzajny noun	die Fruchtbarkeit [der Fruchtbarkeit; —]Substantiv
urodzajny (rolnictwo, rolniczy) dający obfity plon adjective	fruchtbar [fruchtbarer; am fruchtbarsten]Adjektiv
urodzajny adjective taki, w którym zebrano wysokie plony	ertragreichAdjektiv

↑

rodzaj meaning in German

Your history

Online dictionaries

Might be interested