Polish | German |
---|---|
obyczaj noun | das Brauchtum [des Brauchtums; die Brauchtümer]Substantiv |
obyczaj noun nawyk, sposób postępowania, zachowania charakterystyczny dla danego człowieka lub zwierzęcia | die Gewohnheit [der Gewohnheit; die Gewohnheiten]Substantiv |
obyczaj noun powszechnie przyjęty, tradycyjny sposób postępowania w danych okolicznościach | der Brauch [des Brauch(e)s; die Bräuche]Substantiv |
obyczaj noun zazwyczaj w liczbie mnogiej: sposób życia, zasady, którymi ktoś się kieruje | die BräucheSubstantiv |
obyczajowość noun | die Sittlichkeit [der Sittlichkeit; die Sittlichkeiten]Substantiv |
co kraj, to obyczaj każdy kraj (region, miejscowość, rodzina, itp.) ma własną kulturę, zwyczaje |