mono- meaning in German
| Polish | German |
|---|---|
| mono- pierwszy człon wyrazów złożonych mający znaczenie: jeden, pojedynczy | |
| monochromatyczny (sztuka) jednej barwy (choć mogący być w różnych jej odcieniach) adjective | einfarbigAdjektiv |
| monocykl noun rower z jednym kołem | das Einrad [des Einrad(e)s; die Einräder]Substantiv |
| monodia (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) (literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) solowa melorecytacja w antycznym dramacie greckim, w szczególności monolog o charakterze lamentacyjnym noun | MonodieSubstantiv |
| monodia (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) gatunek muzyczny wyróżniający się jednolitą linią melodyczną i takimż akompaniamentem noun | MonodieSubstantiv |
| monodram (teatrologia, teatr, teatrologiczny, teatralny) dramat, w którym występuje tylko jeden aktor; noun | MonodramaSubstantiv |
| monofizytyzm (teologia, teologiczny) pogląd głoszący, że w Chrystusie była tylko jedna boska natura, zaś ludzka została wchłonięta przez boską tuż po wcieleniu; noun | MonophysitismusSubstantiv |
| monofobia (medycyna, medyczny) (psychologia, psychologiczny) chorobliwy lęk przed samotnością noun | MonophobieSubstantiv |
| monoftong (językoznawstwo, językoznawczy) prosty dźwięk samogłoskowy noun | der Monophthong [des Monophthongs; die Monophthonge]Substantiv |
| monoftongizacja (językoznawstwo, językoznawczy) proces przekształcania się dyftongu w monoftong; noun | MonophthongierungSubstantiv |
| monogamia (socjologia, socjologiczny) życie w związku małżeńskim z tylko jednym partnerem noun | die Monogamie [der Monogamie; —]Substantiv |
| monogamiczny (socjologia, socjologiczny) (biologia, biologiczny) związany z monogamią, mający charakter monogamii adjective | monogamAdjektiv |
| monografia (literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) (naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) rozprawa naukowa o jednym zagadnieniu – epoce, życiu, twórczości jednej osoby itp., której celem jest wyczerpujące i wielostronne przedstawienie omawianego tematu; noun | die Monografie [der Monografie; die Monografien]Substantiv |
| monogram noun ozdobny znak graficzny z połączonych kilku liter; | das Monogramm [des Monogramms; die Monogramme]Substantiv |
| monokini noun bardzo mocno wycięty jednoczęściowy strój kąpielowy przypominający bikini, zazwyczaj połączony tylko na brzuchu | MonokiniSubstantiv |
| monokl noun soczewka zakładana na jedno oko, popularna w XIX wieku | das Monokel [des Monokels; die Monokel]Substantiv |
| monokrotofos (chemia, chemiczny) skrajnie toksyczny fosforoorganiczny insektycyd o wzorze sumarycznym C7H14NO5P noun | MonocrotophosSubstantiv |
| monokultura noun system wieloletniego uprawiania tego samego gatunku roślin na określonym gruncie; | die Monokultur [der Monokultur; die Monokulturen]Substantiv |
| monolitowy phrase | monolithischPhrase |
| monolityczny adjective zrobiony z jednej części, stanowiący jedną całość | monolithischAdjektiv |
| monolog noun dłuższa wypowiedź jednej osoby, szczególnie na scenie lub w utworze dramatycznym | Monolog | SelbstgesprächSubstantiv |
| monomania (psychologia, psychologiczny) chorobliwe opanowanie umysłu przez jedną myśl noun | die Monomanie [der Monomanie; die Monomanien]Substantiv |
| monometr | |
| monopol (handel, handlowy) wyłączne prawo do produkcji i/lub handlu czymś; (także, też) przedsiębiorstwo, które ma takie prawo; noun | das Monopol [des Monopols; die Monopole]Substantiv |
| monosacharyd (biochemia, biochemiczny) związek organiczny, bezbarwna, krystaliczna substancja tworzona przez rośliny w procesie fotosyntezy; noun | das Monosaccharid [des Monosaccharids; die Monosaccharide]Substantiv |
| monoteista (filozofia, filozoficzny) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) wyznawca jednego, jedynego boga noun | der Monotheist [des Monotheisten; die Monotheisten]Substantiv |
| monoteistka (filozofia, filozoficzny) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) wyznawczyni jednego, jedynego boga noun | MonotheistinSubstantiv |
| monoteistyczny adjective związany z monoteizmem, właściwy monoteizmowi i / lub monoteistom | monotheistisch [—; —]Adjektiv |
| monoteizm (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) wiara w jednego boga; noun | der Monotheismus [des Monotheismus; —]Substantiv |
| monotematyczny adjective dotyczący jednego tematu | monothematischAdjektiv |
| monotlenek diwodoru (chemia, chemiczny) woda; noun | DihydrogenmonoxidSubstantiv |
| monotonia noun jednostajny, powtarzalny stan bez urozmaicenia | die Monotonie [der Monotonie; die Monotonien]Substantiv |
| monotonny adjective ciągle taki sam, bez urozmaicenia | monoton | eintönigAdjektiv |
| monotyp (drukarstwo, drukarski) poligraficzna maszyna odlewnicza umożliwiająca skład tekstu i odlewanie czcionek; noun | die Monotype [der Monotype; die Monotypes]Substantiv |
| monotypowy (biologia, biologiczny) (systematyka) związany z monotypem, dotyczący monotypu adjective | monotypischAdjektiv |
Your history
Online dictionaries
- Arabic-English
- Bulgarian-English
- Chinese-English
- Danish-English
- Dothraki-English
- Dutch-English
- Esperanto-English
- French-English
- German-English
- Hindi-English
- Hungarian-English
- Italian-English
- Latin-English
- Norwegian-English
- Polish-English
- Portuguese-English
- Romanian-English
- Russian-English
- Serbian-Croatian-English
- Slovak-English
- Spanish-English
- Swedish-English
- Synonym-English
- Turkish-English
All online dictionaries »