Polish | German |
---|---|
bunt noun sprzeciw, opór, protest | Widerstand | ProtestSubstantiv |
bunt noun wystąpienie przeciwko władzy lub autorytetowi np. państwa, innych ludzi | Meuterei | AufruhrSubstantiv |
buntować się verb | aufbäumen [bäumte auf; hat aufgebäumt]Verb |
buntowniczy adjective będący wyrazem buntu, sprzeciwu | rebellischAdjektiv |
buntowniczy adjective skłonny do buntu | in Meuterstimmung befindlichAdjektiv |
buntownik noun osoba buntująca się, uczestnicząca w buncie | der Aufrührer [des Aufrührers; die Aufrührer]Substantiv |
zbuntowany noun człowiek, który uległ buntowi | der Aufrührer [des Aufrührers; die Aufrührer]Substantiv |
zbuntowany adjective wykazujący cechy buntu | aufrührerisch [aufrührerischer; am aufrührerischsten]Adjektiv |