Nederlands-Engels woordenboek »

tijdruimte betekenis in Engels

NederlandsEngels
tijdruimte substantief

spacetime(four dimensional continuum)
noun
[UK: spˈeɪstaɪm] [US: spˈeɪstaɪm]

tijd-ruimte substantief

spacetime(four dimensional continuum)
noun
[UK: spˈeɪstaɪm] [US: spˈeɪstaɪm]

Zoek geschiedenis