tijd-ruimte betekenis in Engels

Nederlands	Engels
tijd-ruimte substantief	spacetime(four dimensional continuum) noun [UK: spˈeɪstaɪm] [US: spˈeɪstaɪm]
tijdruimte substantief	spacetime(four dimensional continuum) noun [UK: spˈeɪstaɪm] [US: spˈeɪstaɪm]

Zoek geschiedenis