Nederlands-Duits woordenboek »

spraak betekenis in Duits

NederlandsDuits
spraak o

das Wort [des Wort(e)s; die Wörter/Worte]Substantiv

spraakkunst substantief

die Grammatik [der Grammatik; die Grammatiken]Substantiv

die Sprachlehre [der Sprachlehre; die Sprachlehren]Substantiv

spraakleer substantief

die Grammatik [der Grammatik; die Grammatiken]Substantiv

die Sprachlehre [der Sprachlehre; die Sprachlehren]Substantiv

spraakzaam bijvoeglijk naamwoord

beredsam [beredsamer; am beredsamsten]Adjektiv

aanspraak substantief

die Ansprache [der Ansprache; die Ansprachen]Substantiv

aanspraak m

der Anspruch [des Anspruches/Anspruchs; die Ansprüche]Substantiv

aanspraakmakenop

Anspruch machen auf

aanspraakmakenop werkwoord

zumuten [mutete zu; hat zugemutet]Phrase

aanspraakmakenop v

beanspruchen [beanspruchte; hat beansprucht]Verb

afspraak substantief

die Übereinkunft [der Übereinkunft; die Übereinkünfte]Substantiv

afspraak o

das Einverständnis [des Einverständnisses; die Einverständnisse]Substantiv

das Rendezvous [des Rendezvous; die Rendezvous]Substantiv

alleenspraak m

der Monolog [des Monologs, des Monologes; die Monologe]Substantiv

beeldspraak substantief

die Metapher [der Metapher; die Metaphern]Substantiv

godsspraak o

das Orakel [des Orakels; die Orakel]Substantiv

inopspraakbrengen v

bloßstellen [stellte bloß; hat bloßgestellt]Verb

kompromittieren [kompromittierte; hat kompromittiert]Verb

inspraak substantief

die Stimme [der Stimme; die Stimmen]Substantiv

integenspraakzijnmet v

widersprechen [widersprach; hat widersprochen]Verb

ruggespraakhouden

sich beraten

ruggespraakhouden werkwoord

beratschlagen [beratschlagte; hat beratschlagt]Verb

tegenspraak substantief

die Antinomie [der Antinomie; die Antinomien]Substantiv

die Einrede [der Einrede; die Einreden]Substantiv

die Gesetzwidrigkeit [der Gesetzwidrigkeit; die Gesetzwidrigkeiten]Substantiv

die Widerrede [der Widerrede; die Widerreden]Substantiv

tegenspraak m

der Einwand [des Einwand(e)s; die Einwände]Substantiv

toespraak substantief

die Ansprache [der Ansprache; die Ansprachen]Substantiv

tweespraak m

der Dialog [des Dialogs, des Dialoges; die Dialoge]Substantiv

tweespraak o

das Zwiegespräch [des Zwiegespräches, des Zwiegesprächs; die Zwiegespräche]Substantiv

uitspraak substantief

die Angabe [der Angabe; die Angaben]Substantiv

die Anzeige [der Anzeige; die Anzeigen]Substantiv

die Aussprache [der Aussprache; die Aussprachen]Substantiv

uitspraak m

der Austrag [des Austrags/Austrages; die Austräge]Substantiv

der BeschlußSubstantiv

der EntschlußSubstantiv

uitspraak o

das Verdikt [des Verdikts, des Verdiktes; die Verdikte]Substantiv

der WahrspruchSubstantiv

voorspraak substantief

die Dazwischenkunft [der Dazwischenkunft; —]Substantiv