Latin | Swedish |
---|---|
casus [casus] (4th) M noun | kasus◼◼◼substantiv falla◼◼◻substantiv ablativsubstantiv ackusativsubstantiv backighetsubstantiv blisubstantiv fallsubstantiv förteckensubstantiv händelsesubstantiv höstsubstantiv infallasubstantiv nedgångsubstantiv ofallsubstantiv ojämnhetsubstantiv olyckasubstantiv olycksfallsubstantiv olyckshändelsesubstantiv omständighetsubstantiv rassubstantiv rasasubstantiv slumpsubstantiv stupasubstantiv störtasubstantiv tillfällesubstantiv tillfällighetsubstantiv tillstötandesubstantiv trillasubstantiv undergångsubstantiv vattenfallsubstantiv vokativsubstantiv äventyrsubstantiv äventyrsspelsubstantiv |
cado [cadere, cecidi, casus] (3rd) INTRANS verb | bedarraverb bliverb bli avverb dignaverb fallverb fallaverb förekommaverb försiggåverb |