Latin | Polish |
---|---|
copula [copulae] (1st) F noun | łącznik(językoznawstwo, językoznawczy) czasownik lub morfem łączący podmiot zdania z orzecznikiem; razem z orzecznikiem tworzy orzeczenie złożone (analityczne); spójnik łączący |
copulare verb | zrzeszaćverb |
copulatio | coitus noun | kopulacja(fizjologia, fizjologiczny) cielesne zespolenie się dwóch osobników różnej płci, umożliwiające zapłodnienie |