German-Polish dictionary »

höhle meaning in Polish

GermanPolish
die Höhle [der Höhle; die Höhlen] Substantiv

dołek(zdrobniale) od: dół; mały dół, zagłębienie
noun

jama(zoologia, zoologiczny) schronienie zwierząt wykopane w ziemi
noun

jamkanoun

Höhle | Grotte Substantiv

jaskinianoun
naturalna pusta przestrzeń w skale, a ściśle taka o rozmiarach umożliwiających penetrację przez człowieka;

der Höhlenbär [des Höhlenbären; die Höhlenbären] (eine ausgestorbene Bärenart der letzten Kaltzeit) animal name

niedźwiedź jaskiniowyanimal name

der Höhlenforscher [des Höhlenforschers; die Höhlenforscher] Substantiv

grotołaznoun

Höhlenforschung | Höhlenkunde Substantiv

speleologia(geologia, geologiczny) nauka o jaskiniach;
noun

der Höhlenmensch [des Höhlenmenschen; die Höhlenmenschen] Substantiv

jaskiniowiec(antropologia, antropologiczny) człowiek jaskiniowy, wczesny człowiek mieszkający w jaskini
noun

Höhlenweihe Substantiv

owadożer palmowy(ornitologia, ornitologiczny) Polyboroides typus, gatunek ptaka drapieżnego;
noun

Achselhöhle | Achsel Substantiv

pacha(anatomia, anatomiczny) wgłębienie pod stawem ramiennym;
noun

Augenhöhle | Orbita Substantiv

oczodół(anatomia, anatomiczny) jama kostna pomiędzy mózgoczaszką a twarzoczaszką, w której umieszczona jest gałka oczna;
noun

Bau | Höhle | Loch Substantiv

nora(zoologia, zoologiczny) podziemne schronienie zwierząt
noun

die Bauchhöhle [der Bauchhöhle; die Bauchhöhlen] Substantiv

jama brzuszna(anatomia, anatomiczny) jama tułowia położona pomiędzy klatką piersiową a miednicą;
noun

Baumhöhle Substantiv

dziuplanoun
otwór, pusta komora wewnątrz pnia lub gałęzi drzewa;

die Mundhöhle [der Mundhöhle; die Mundhöhlen] Substantiv

jama ustna(anatomia, anatomiczny) usta, początkowy odcinek przewodu pokarmowego i oddechowego;
noun

die Nasenhöhle [der Nasenhöhle; die Nasenhöhlen] Substantiv

zatoka(anatomia, anatomiczny) przestrzeń pneumatyczna w kościach twarzoczaszki;
noun

die Paukenhöhle [der Paukenhöhle; die Paukenhöhlen] Substantiv

jama bębenkowa(anatomia, anatomiczny) część ucha środkowego będąca przestrzenią powietrzną pomiędzy błoną bębenkową a ścianą kostną;
noun