German-Polish dictionary »

gesetz meaning in Polish

GermanPolish
einsetzen [setzte ein; hat eingesetzt] (für mit Akkusativ) Verb

narażaćverb

wpłacać(bankowość, bankowy) dokonywać wpłaty, uiszczać kwotę pieniężną
verb

wstawićverb

zaangażowaćverb
włączyć kogoś lub coś w działania

entgegengesetzter Adjektiv

przeciwnyadjective
skierowany w odwrotną stronę

fortsetzen [setzte fort; hat fortgesetzt] Verb

kontynuowaćverb
dalej wykonywać określoną czynność; rozwijać coś

gegenüberliegend | entgegengesetzt Adjektiv

przeciwnyadjective
znajdujący się naprzeciw czegoś

gleichsetzen [setzte gleich; hat gleichgesetzt] Verb

utożsamiaćverb
stwierdzać tożsamość, identyczność; uznawać za przedstawiciela grupy, za tę samą osobę

das Grundgesetz [des Grundgesetzes; die Grundgesetze] Substantiv

Konstytucja Niemiecnoun

Ustawa Zasadniczanoun

herabsetzen [setzte herab; hat herabgesetzt] Verb

bagatelizowaćverb
uważać za niezbyt ważne

deprecjonowaćverb
obniżać wartość, powodować utratę wartości

hinsetzen [setzte hin; hat hingesetzt] Verb

wtrącaćverb
pozbawić kogoś wolności

jedes Gesetz können umgehen werden

prawo jest po to, aby je omijaćprzysłowie wyrażające pogląd, że czasami można nie przestrzegać przepisów prawa

legal | gesetzlich Adjektiv

legalnyadjective
produkowany, używany, rozpowszechniany w sposób zgodny z prawem

legalnyadjective
zgodny z prawem

legal | gesetzmäßig Adverb

legalnieadverb
w sposób legalny; nie odchodząc od litery prawa

Massenwirkungsgesetz

prawo działania mas

Mitglied der gesetzgebenden Versammlung Substantiv

kongresmennoun
mężczyzna, będący członkiem kongresu

mooresches Gesetz

prawo Moore’a

Murphys Gesetz

Lista praw Murphy'ego

Recht | Gesetz Substantiv

prawo(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) zbiór przepisów, zezwoleń, obowiązków, przywilejów oraz kar związanych z ich nieprzestrzeganiem;
noun

Strafgesetzbuch | StGB Substantiv

kodeks karny(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) zbiór przepisów regulujących odpowiedzialność karną obywateli danego kraju
noun

umsetzen [setzte um; hat umgesetzt] (in mit Akkusativ)

przesadzić

wdrożyć

Verfassung | Konstitution | Grundgesetz Substantiv

konstytucja(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) akt prawny, określany także jako ustawa zasadnicza, który zazwyczaj ma najwyższą moc prawną w systemie źródeł prawa w państwie;
noun

die Vorgesetzte Substantiv

przełożonynoun
osoba wyższa rangą, mająca władzę nad kimś lub czymś

zwierzchniknoun
ktoś, kto ma nad kimś/czymś władzę

zusammensetzen [setzt zusammen; hat zusammengesetzt] Verb

zestawiaćverb
składać w całość

12