gehör meaning in Polish

German	Polish
das Gehör [des Gehör(e)s; —] Substantiv	słuch(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) umiejętność rozróżniania wysokości dźwięków noun
Gehör \| Hörvermögen Substantiv	słuchnoun jeden ze zmysłów, który odbiera dźwięki;
gehören [gehörte; hat gehört] Verb	wypadaćverb
gehören \| dazugehören Verb	należećverb być w posiadaniu czyimś
der Gehörgang [des Gehörgang(e)s; die Gehörgänge] Substantiv	przewód słuchowynoun
gehörig [gehöriger; am gehörigsten] Adjektiv	należącyadjective
hören [hörte; hat gehört] (auf mit Akkusativ) Verb	słuchaćverb być posłusznym słyszeć(fizjologia, fizjologiczny) odbierać dźwięk za pomocą zmysłu słuchu verb
Hören [hörte; hat gehört] (auf mit Akkusativ) Substantiv	słyszenie(rzeczownik odczasownikowy) od słyszeć noun
hingehören [gehörte hin; hat hingehört] Verb	przynależećverb być częścią danej całości
Abhören [hörte ab; hat abgehört] Verb	klepaćverb uderzać lekko dłonią odszpuntowywaćverb otwierać, wyjmując szpunt toczyćverb pobierać płyn i wypuszczać go
abhören [hörte ab; hat abgehört] Verb	odpytywaćverb odsłuchiwaćverb
absolutes Gehör \| absolutes Ohr Substantiv	słuch absolutny(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) zdolność rozróżniania bezwzględnej wysokości dźwięku; noun
angehören \| gehören Verb	należećverb być członkiem jakiejś organizacji, społeczności, elementem zbioru
Angehöriger einer Sekte Adjektiv	sekciarskiadjective dotyczący sekt religijnych sekciarskiadjective zasklepiający się w obrębie wąskiej grupy, najczęściej politycznej lub ideologicznej
der Grande [des Granden; die Granden] (Angehöriger des spanischen Hochadels) Substantiv	grandnoun tytuł szlachecki pochodzenia hiszpańskiego;
der Zuave [des Zuaven; die Zuaven] (Angehöriger einer zuerst aus Berberstämmen rekrutierten französischen /Kolonial/truppe) Substantiv	żuaw(historia, historyczny, historycznie) żołnierz oddziału żuawów (1.2) noun
anhören [hörte an, hat angehört jm etw]	poznawać
aufhören [hörte auf; hat aufgehört] (mit mit Dativ) Verb	przestawaćverb przerywać jakąś czynność, nie robić czegoś dłużej przestaćverb ustawać(podniośle) przestawać dziać się lub istnieć verb zaniechiwaćverb nie podejmować działania lub ulegać rezygnacji
einer guten Katze gehört eine gute Maus	trafiła kosa na kamieńosoba preferująca ostre metody działania trafiła w końcu na kogoś, kto potraktował ją identycznie lub jeszcze gorzej; ktoś trafił na osobę (np. przeciwnika) godną / równą sobie
es gehören sich \| man müssen \| man sollen Verb	należyverb powinno się; warto, trzeba, wypada
hinhören [hörte hin; hat hingehört] Verb	wsłuchiwać sięverb
Nationalität \| Volkszugehörigkeit Substantiv	narodowośćnoun przynależność do określonego narodu (np. polskiego, niemieckiego, rosyjskiego), poczucie przynależności do narodu;
Staatsbürgerschaft \| Staatsangehörigkeit Substantiv	obywatelstwo(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) (urzędowy) związek prawny osoby fizycznej z jakimś państwem, który daje jej określone prawa i obowiązki; noun
taub \| gehörlos Adjektiv	głuchyadjective niesłyszący, pozbawiony zmysłu słuchu
Taubheit \| Gehörlosigkeit Substantiv	głuchotanoun utrata zdolności słyszenia;
zuhören [hörte zu; hat zugehört] Verb	(po)słuchaćverb

↑

gehör meaning in Polish

Your history

Online dictionaries

Might be interested