German | Norwegian |
---|---|
der Krach [des Kraches, des Krachs; die Kräche] Substantiv m | balladenoun braknoun bråknoun huskstuenoun krakknoun larmnoun rabaldernoun skrallnoun spetakkelnoun styrnoun |
krachen [krachte; hat/ist gekracht] Verb v | brakeverb skralleverb |
Krachmacher | |
Börsenkrach | |
jetzt gibt es aber Krach | |
sich mit jamendem verkrachen | |
sich mit jemanden verkracht haben |