German-Dutch dictionary »
streit meaning in Dutch
| German | Dutch |
|---|---|
| der Streit [des Streites, des Streits; die Streite] Substantiv | motm |
| streiten (streitet) [stritt; hat gestritten] Verb | disputerenwerkwoord krakelenwerkwoord redetwistenwerkwoord strijdenwerkwoord twistenwerkwoord |
| streitsüchtig [streitsüchtiger; am streitsüchtigsten] Adjektiv | kibbelziekbijvoeglijk naamwoord kribbigbijvoeglijk naamwoord ruzieachtigbijvoeglijk naamwoord twistziekbijvoeglijk naamwoord |
| sich streiten | kibbelenwerkwoord |
| der Widerstreit [des Widerstreites|Widerstreits; die Widerstreite] Substantiv | |
| der Wortstreit [des Wortstreites|Wortstreits; die Wortstreite] Substantiv |
Your history
Online dictionaries
- Arabic-English
- Bulgarian-English
- Chinese-English
- Danish-English
- Dothraki-English
- Dutch-English
- Esperanto-English
- French-English
- German-English
- Hindi-English
- Hungarian-English
- Italian-English
- Latin-English
- Norwegian-English
- Polish-English
- Portuguese-English
- Romanian-English
- Russian-English
- Serbian-Croatian-English
- Slovak-English
- Spanish-English
- Swedish-English
- Synonym-English
- Turkish-English
All online dictionaries »