ober meaning in Dutch

German	Dutch
der Ober [des Obers; die Ober] Substantiv	oberm
Ober-	boven- bovenstebijvoeglijk naamwoord
der Oberarm [des Oberarmes, des Oberarms; die Oberarme] Substantiv	bovenarm [bovenarmen]m oppperarmbeenm
obere	boven- bovenstebijvoeglijk naamwoord
oberer	boven- bovenstebijvoeglijk naamwoord
oberes	boven- bovenstebijvoeglijk naamwoord
Oberfeldherr	generalissimusm opperbevelhebberm
oberhalb	aan bovenbijwoord overbijwoord
das Oberhaupt [des Oberhaupts, des Oberhauptes; die Oberhäupter] Substantiv	aanvoerdero baaso chefo gebiedero
die Oberhaut [der Oberhaut; —] Substantiv	opperhuidsubstantief
der Oberschenkel [des Oberschenkels; die Oberschenkel] Substantiv	bovenbeenm dijm
die Oberschule [der Oberschule; die Oberschulen] Substantiv	middelbareschoolsubstantief
der Oberst [des Obersts\|Obersten; die Oberste\|Obersten] Substantiv	kolonelm Militär
erobern [eroberte; hat erobert] Verb	veroverenv
der Hut [des Hut(e)s; die Hüte] (hut- oder schirmförmiger oberer Teil der Hutpilze) Substantiv	bewakingsubstantief gehoben hoedsubstantief gehoben hoedesubstantief gehoben
der Oktober [des Oktober, des Oktobers; die Oktober] Substantiv	oktoberm wijnmaandm
der Zinnober [des Zinnobers; die Zinnober] Substantiv	bergroodm vermiljoenm
der Zober [des Zobers; die Zober] Substantiv	bakm kuipm teilm tobbem

Your history