German-Dutch dictionary »
eins meaning in Dutch
| German | Dutch |
|---|---|
| einst Adverb | ooitbijwoord weleensbijwoord |
| einsteigen [stieg ein; ist eingestiegen] Verb | |
| einstens | eenmaalbijwoord ooitbijwoord weleensbijwoord |
| einstimmig Adjektiv | eenstemmigbijvoeglijk naamwoord |
| einstmals | eenmaalbijwoord ooitbijwoord weleensbijwoord |
| einstoßen [stieß ein; hat eingestoßen] Verb | |
| einstürzen [stürzte ein; ist eingestürzt] Verb | inkalvenwerkwoord kantelenwerkwoord kapseizenwerkwoord omvallenwerkwoord tenvalkomenwerkwoord uitvallenwerkwoord |
| einstweilen Adverb | daarentegenbijwoord inmiddelsbijwoord intussenbijwoord vastbijwoord voorlopigbijwoord zolangbijwoord |
| einstweilig | vooralsnogbijwoord vooreerstbijwoord voorlopigbijvoeglijk naamwoord voorshandsbijwoord |
| allgemein [allgemeiner; am allgemeinsten] Adjektiv | algemeenbijvoeglijk naamwoord gemeenschappelijkbijvoeglijk naamwoord generaalbijvoeglijk naamwoord gezamenlijkbijvoeglijk naamwoord |
| fein [feiner; am feinsten] Adjektiv | delicaatbijvoeglijk naamwoord fijnbijvoeglijk naamwoord ielbijvoeglijk naamwoord kiesbijvoeglijk naamwoord kieskeurigbijvoeglijk naamwoord |
Your history
Online dictionaries
- Arabic-English
- Bulgarian-English
- Chinese-English
- Danish-English
- Dothraki-English
- Dutch-English
- Esperanto-English
- French-English
- German-English
- Hindi-English
- Hungarian-English
- Italian-English
- Latin-English
- Norwegian-English
- Polish-English
- Portuguese-English
- Romanian-English
- Russian-English
- Serbian-Croatian-English
- Slovak-English
- Spanish-English
- Swedish-English
- Synonym-English
- Turkish-English
All online dictionaries »