English-Hindi dictionary »

habit meaning in Hindi

EnglishHindi
habitue [habitues] noun
[UK: hə.ˈbɪ.tjʊeɪ]
[US: hə.ˈbɪ.tʃuː.ˌeɪ]

स्थिरता

cohabit [cohabited, cohabiting, cohabits] verb
[UK: kəʊ.ˈhæ.bɪt]
[US: koʊ.ˈhæ.bɪt]

पति पत्नि की तरह रहना

सहवास

cohabitation [cohabitations] noun
[UK: ˌkəʊ.hæ.bɪ.ˈteɪʃ.n̩]
[US: ˌkoʊ.hæ.bɪ.ˈteɪʃ.n̩]

सहवास

force of habit noun
[UK: fɔːs əv ˈhæ.bɪt]
[US: ˈfɔːrs əv ˈhæ.bət]

रोजाना आदत

inhabit [inhabited, inhabiting, inhabits] verb
[UK: ɪn.ˈhæ.bɪt]
[US: ˌɪn.ˈhæ.bət]

निवास करना

बसना

में निवास करना

inhabitance noun
[UK: ɪnhˈabɪtəns]
[US: ɪnhˈæbɪtəns]

अधिकार आदि प्राप्‍त करने के लिए निर्धारित समय में निवास

inhabitant [inhabitants] (someone or thing who lives in a place)
noun
[UK: ɪn.ˈhæ.bɪ.tənt]
[US: ˌɪn.ˈhæ.bə.tənt]

निवासीnoun
{m}, रहनेवाला {m}

inhabitation [UK: ˌɪn.ˌhæ.bə.ˈteɪ.ʃən]
[US: ˌɪn.ˌhæ.bə.ˈteɪ.ʃən]

घर

निवास

inhabited verb
[UK: ɪn.ˈhæ.bɪ.tɪd]
[US: ˌɪn.ˈhæ.bə.təd]

बसा हुआ

inhabiting verb
[UK: ɪn.ˈhæ.bɪt.ɪŋ]
[US: ˌɪn.ˈhæ.bət.ɪŋ]

में रहने वाले

inhabiting the world noun

विश्व में निवास

uninhabitable adjective
[UK: ˌʌ.nɪn.ˈhæ.bɪ.təb.l̩]
[US: ˌʌ.ˌnɪn.ˈhæ.bə.təb.l̩]

अवासनीय

uninhabited adjective
[UK: ˌʌ.nɪn.ˈhæ.bɪ.tɪd]
[US: ˌʌ.ˌnɪn.ˈhæ.bə.təd]

अवासित

ग़ैर आबाद

निर्जन

Wahhabite (follower of Wahhabism)
noun

वहाबीnoun
{m}

12