Engels-Nederlands woordenboek »

uninhabited betekenis in Nederlands

EngelsNederlands
uninhabited (not inhabited)
adjective
[UK: ˌʌ.nɪn.ˈhæ.bɪ.tɪd]
[US: ˌʌ.ˌnɪn.ˈhæ.bə.təd]

onbewoondbijvoeglijk naamwoord

↑

Zoek geschiedenis

    Online woordenboeken

    Meer curiosa