uncommon betekenis in Nederlands

Engels	Nederlands
uncommon (rare; not readily found; unusual) adjective [UK: ʌnˈk.ɒ.mən] [US: ʌnˈk.ɑː.mən]	zeldzaambijvoeglijk naamwoord
uncommon (remarkable; exceptional) adjective [UK: ʌnˈk.ɒ.mən] [US: ʌnˈk.ɑː.mən]	exceptioneelbijvoeglijk naamwoord uitzonderlijkbijvoeglijk naamwoord

Engels

Nederlands

uncommon (rare; not readily found; unusual)
adjective
[UK: ʌnˈk.ɒ.mən]
[US: ʌnˈk.ɑː.mən]

zeldzaambijvoeglijk naamwoord

uncommon (remarkable; exceptional)
adjective
[UK: ʌnˈk.ɒ.mən]
[US: ʌnˈk.ɑː.mən]

exceptioneelbijvoeglijk naamwoord

uitzonderlijkbijvoeglijk naamwoord

Zoek geschiedenis