Engels-Nederlands woordenboek »
simultaneous betekenis in Nederlands
| Engels | Nederlands |
|---|---|
| simultaneous (occurring at the same time) adjective [UK: ˌsɪml.ˈteɪ.nɪəs] [US: ˌsaɪ.məl.ˈteɪ.niəs] | gelijktijdigbijvoeglijk naamwoord simultaanbijvoeglijk naamwoord |
| simultaneously (occurring at the same time) adverb [UK: ˌsɪml.ˈteɪ.nɪə.sli] [US: ˌsaɪ.məl.ˈteɪ.niə.sli] | gelijktijdigbijwoord simultaanbijwoord tegelijkbijwoord tegelijkertijdbijwoord |
| simultaneousness (the quality or state of being simultaneous) noun [UK: ˌsɪml.ˈteɪ.nɪə.snəs] [US: ˌsɪml.ˈteɪ.nɪə.snəs] | gelijktijdigheidsubstantief |
