Engels-Nederlands woordenboek »
reprobate betekenis in Nederlands
| Engels | Nederlands |
|---|---|
| reprobate (abandon) verb [UK: ˈre.prə.beɪt] [US: ˈre.prə.beɪt] | verlatenwerkwoord |
| reprobate (condemn) verb [UK: ˈre.prə.beɪt] [US: ˈre.prə.beɪt] | veroordelenwerkwoord verwerpenwerkwoord |
| reprobate (immoral) adjective [UK: ˈre.prə.beɪt] [US: ˈre.prə.beɪt] | immoreelbijvoeglijk naamwoord verwerpelijkbijvoeglijk naamwoord |
| reprobate (individual with low morals) noun [UK: ˈre.prə.beɪt] [US: ˈre.prə.beɪt] | onverlaatsubstantief schurksubstantief |
| reprobate (refuse) verb [UK: ˈre.prə.beɪt] [US: ˈre.prə.beɪt] | weigerenwerkwoord |
| reprobate (rejected by God) adjective [UK: ˈre.prə.beɪt] [US: ˈre.prə.beɪt] | verlatenbijvoeglijk naamwoord |
| reprobate (rejected) adjective [UK: ˈre.prə.beɪt] [US: ˈre.prə.beɪt] | veroordeeldbijvoeglijk naamwoord verworpenbijvoeglijk naamwoord |
| reprobate (sinful person) noun [UK: ˈre.prə.beɪt] [US: ˈre.prə.beɪt] | zondaarsubstantief |
