Engels-Nederlands woordenboek »
omit betekenis in Nederlands
| Engels | Nederlands |
|---|---|
| omit [omitted, omitting, omits] (to fail to perform) verb [UK: ə.ˈmɪt] [US: oˈmɪt] | nalatenwerkwoord |
| omit [omitted, omitting, omits] (to leave out or exclude) verb [UK: ə.ˈmɪt] [US: oˈmɪt] | weglatenwerkwoord |
| omit [omitted, omitting, omits] (to neglect or take no notice of) verb [UK: ə.ˈmɪt] [US: oˈmɪt] | verwaarlozenwerkwoord |
| comital (of or pertaining to a count or earl) adjective | graaflijkbijvoeglijk naamwoord grafelijkbijvoeglijk naamwoord |
| comitative (comitative case) noun | comitatiefsubstantief |
| comitative (indicating accompaniment) adjective | comitatiefbijvoeglijk naamwoord |
| comitative case (case used to denote companionship) noun | comitatiefsubstantief |
| comitology (art of resolving issues by committees) noun [UK: kˌɒmɪtˈɒlədʒi] [US: kˌɑːmɪtˈɑːlədʒi] | comitologiesubstantief |
| hypobromite (any salt or ester of hypobromous acid) noun | hypobromietsubstantief |
| indomitable (incapable of being subdued, overcome, or vanquished) adjective [UK: ɪn.ˈdɒ.mɪ.təb.l̩] [US: ˌɪn.ˈdɑː.mə.təb.l̩] | niet klein te krijgenbijvoeglijk naamwoord ontembaarbijvoeglijk naamwoord |
| vomit [vomited, vomiting, vomits] (regurgitate the contents of a stomach) verb [UK: ˈvɒ.mɪt] [US: ˈvɑː.mət] | brakenwerkwoord kotsenwerkwoord overgevenwerkwoord |
| vomit [vomits] (regurgitated former contents of a stomach) noun [UK: ˈvɒ.mɪt] [US: ˈvɑː.mət] | braakselsubstantief kotssubstantief |
