Engels-Nederlands woordenboek »

interrogative betekenis in Nederlands

EngelsNederlands
interrogative [interrogatives] (a question)
noun
[UK: ˌɪn.tə.ˈrɒ.ɡə.tɪv]
[US: ˌɪn.tə.ˈrɒ.ɡə.tɪv]

vraagsubstantief

interrogative [interrogatives] (a word implying interrogation)
noun
[UK: ˌɪn.tə.ˈrɒ.ɡə.tɪv]
[US: ˌɪn.tə.ˈrɒ.ɡə.tɪv]

interrogatiefsubstantief

vraagwoordsubstantief

interrogative (asking or denoting a question)
adjective
[UK: ˌɪn.tə.ˈrɒ.ɡə.tɪv]
[US: ˌɪn.tə.ˈrɒ.ɡə.tɪv]

vragendbijvoeglijk naamwoord

interrogative pronoun (pronoun used in a question)
noun
[UK: ˌɪn.tə.ˈrɒ.ɡə.tɪv ˈprəʊ.naʊn]
[US: ˌɪn.tə.ˈrɒ.ɡə.tɪv ˈproʊ.naʊn]

vragend voornaamwoordsubstantief
{n}