Engels-Nederlands woordenboek »
inhabit betekenis in Nederlands
| Engels | Nederlands |
|---|---|
| inhabit [inhabited, inhabiting, inhabits] (to live or reside in some place) verb [UK: ɪn.ˈhæ.bɪt] [US: ˌɪn.ˈhæ.bət] | wonenwerkwoord |
| inhabitant [inhabitants] (someone or thing who lives in a place) noun [UK: ɪn.ˈhæ.bɪ.tənt] [US: ˌɪn.ˈhæ.bə.tənt] | bewonersubstantief bewoonstersubstantief inwonersubstantief inwoonstersubstantief |
| inhabited (having inhabitants) adjective [UK: ɪn.ˈhæ.bɪ.tɪd] [US: ˌɪn.ˈhæ.bə.təd] | bewoondbijvoeglijk naamwoord |
| uninhabitable (not inhabitable) adjective [UK: ˌʌ.nɪn.ˈhæ.bɪ.təb.l̩] [US: ˌʌ.ˌnɪn.ˈhæ.bə.təb.l̩] | onbewoonbaarbijvoeglijk naamwoord |
| uninhabited (not inhabited) adjective [UK: ˌʌ.nɪn.ˈhæ.bɪ.tɪd] [US: ˌʌ.ˌnɪn.ˈhæ.bə.təd] | onbewoondbijvoeglijk naamwoord |
