imperative betekenis in Nederlands

Engels	Nederlands
imperative [imperatives] (essential action) noun [UK: ɪm.ˈpe.rə.tɪv] [US: ˌɪm.ˈpe.rə.tɪv]	mustsubstantief {m}
imperative (essential) adjective [UK: ɪm.ˈpe.rə.tɪv] [US: ˌɪm.ˈpe.rə.tɪv]	noodzakelijkbijvoeglijk naamwoord
imperative mood noun [UK: ɪm.ˈpe.rə.tɪv muːd] [US: ˌɪm.ˈpe.rə.tɪv ˈmuːd]	gebiedende wijssubstantief {m} imperatiefsubstantief {m} imperativussubstantief {m}

Engels

Nederlands

imperative [imperatives] (essential action)
noun
[UK: ɪm.ˈpe.rə.tɪv]
[US: ˌɪm.ˈpe.rə.tɪv]

mustsubstantief
{m}

imperative (essential)
adjective
[UK: ɪm.ˈpe.rə.tɪv]
[US: ˌɪm.ˈpe.rə.tɪv]

noodzakelijkbijvoeglijk naamwoord

imperative mood noun
[UK: ɪm.ˈpe.rə.tɪv muːd]
[US: ˌɪm.ˈpe.rə.tɪv ˈmuːd]

imperatiefsubstantief
{m}

imperativussubstantief
{m}

Zoek geschiedenis