Engels-Nederlands woordenboek »

fluctuation betekenis in Nederlands

EngelsNederlands
fluctuation [fluctuations] (wavering; unsteadiness)
noun
[UK: ˌflʌk.tʃʊ.ˈeɪʃ.n̩]
[US: ˌflʌk.tʃuː.ˈeɪʃ.n̩]

schommelingsubstantief
{f}

↑

Zoek geschiedenis

    Online woordenboeken

    Meer curiosa