Engels-Nederlands woordenboek »
ancient betekenis in Nederlands
| Engels | Nederlands |
|---|---|
| ancient (existent or occurring in time long past) adjective [UK: ˈeɪn.ʃənt] [US: ˈeɪn.tʃənt] | eertijdsbijvoeglijk naamwoord eeuwenoudbijvoeglijk naamwoord weleersbijvoeglijk naamwoord |
| ancient (having lasted from a remote period) adjective [UK: ˈeɪn.ʃənt] [US: ˈeɪn.tʃənt] | antiekbijvoeglijk naamwoord oeroudbijvoeglijk naamwoord |
| Ancient Greece (ancient civilization of the Mediterranean) proper noun [UK: ˈeɪn.ʃənt ˈɡriːs] [US: ˈeɪn.tʃənt ˈɡriːs] | Griekse oudheideigennam Oude Griekenlandeigennam |
| Ancient Greek (the Greek language of classical antiquity) proper noun [UK: ˈeɪn.ʃənt ˈɡriːk] [US: ˈeɪn.tʃənt ˈɡriːk] | Oudgriekseigennam |
| ancient history (not worth discussing any more) noun | eeuwen geledensubstantief geleden tijdsubstantief lang geledensubstantief |
| ancient history (period of history) noun | klassieke geschiedenissubstantief oudheidsubstantief |
| Ancient Rome (civilization associated with Rome from the 9th century BC to the 5th century AD) proper noun [UK: ˈeɪn.ʃənt rəʊm] [US: ˈeɪn.tʃənt roʊm] | Oude Romeeigennam |
