Engels-Nederlands woordenboek »
abrupt betekenis in Nederlands
| Engels | Nederlands |
|---|---|
| abrupt (abyss) noun [UK: ə.ˈbrʌpt] [US: ə.ˈbrʌpt] | kloofsubstantief |
| abrupt [abrupter, abruptest] (botany: truncated) adjective [UK: ə.ˈbrʌpt] [US: ə.ˈbrʌpt] | afgeknotbijvoeglijk naamwoord |
| abrupt [abrupter, abruptest] (curt in manner) adjective [UK: ə.ˈbrʌpt] [US: ə.ˈbrʌpt] | kortafbijvoeglijk naamwoord |
| abrupt [abrupter, abruptest] (extremely steep) adjective [UK: ə.ˈbrʌpt] [US: ə.ˈbrʌpt] | steilbijvoeglijk naamwoord |
| abrupt [abrupter, abruptest] (having sudden transitions from one state to next) adjective [UK: ə.ˈbrʌpt] [US: ə.ˈbrʌpt] | hortendbijvoeglijk naamwoord onsamenhangendbijvoeglijk naamwoord |
| abrupt (to tear off or asunder) verb [UK: ə.ˈbrʌpt] [US: ə.ˈbrʌpt] | afbrekenwerkwoord scheidenwerkwoord |
| abrupt [abrupter, abruptest] (without notice) adjective [UK: ə.ˈbrʌpt] [US: ə.ˈbrʌpt] | abruptbijvoeglijk naamwoord bruuskbijvoeglijk naamwoord plotsbijvoeglijk naamwoord |
| abruptly (in an abrupt manner) adverb [UK: ə.ˈbrʌpt.li] [US: ə.ˈbrʌpt.li] | abruptbijwoord bruuskbijwoord |
| abruptly (precipitously) adverb [UK: ə.ˈbrʌpt.li] [US: ə.ˈbrʌpt.li] | plotsbijwoord plotselingbijwoord |
| abruptly-pinnate (with a pair of leaflets at the apex) adjective | even geveerdbijvoeglijk naamwoord |
| abruptness (state of being abrupt) noun [UK: ə.ˈbrʌpt.nəs] [US: ə.ˈbrʌpt.nəs] | abruptheidsubstantief onverwachtheidsubstantief plotselingesubstantief |
| abruptness (suddenness) noun [UK: ə.ˈbrʌpt.nəs] [US: ə.ˈbrʌpt.nəs] | bruuskheidsubstantief kortgebondenheidsubstantief |
| placental abruption (tearing away of the placenta) noun | plots loskomen van de moederkoeksubstantief |
