Dutch-English dictionary »

voornaamwoord meaning in English

Dutch	English
voornaamwoord substantief {n}	pronoun [pronouns](type of word) noun [UK: ˈprəʊ.naʊn] [US: ˈproʊ.naʊn]
voornaamwoordelijk bijwoord substantief {n}	pronominal adverb(type of adverb) noun
aanwijzend voornaamwoord substantief {n}	demonstrative pronoun(pronoun which replaces a noun) noun [UK: dɪ.ˈmɒn.strə.tɪv ˈprəʊ.naʊn] [US: ˌdɪ.ˈmɑːn.strə.tɪv ˈproʊ.naʊn]
betrekkelijk voornaamwoord substantief {n}	relative pronoun(pronoun that introduces a relative clause) noun [UK: ˈre.lə.tɪv ˈprəʊ.naʊn] [US: ˈre.lə.tɪv ˈproʊ.naʊn]
bezittelijk voornaamwoord substantief {n}	possessive pronoun(pronoun which expresses possession) noun [UK: pə.ˈze.sɪv ˈprəʊ.naʊn] [US: pə.ˈze.sɪv ˈproʊ.naʊn]
bijvoegelijk aanwijzend voornaamwoord substantief {n}	demonstrative adjective(type of adjective) noun
onbepaald voornaamwoord substantief {n}	indefinite pronoun(Pronoun not specifying the identity of its referent) noun [UK: ɪn.ˈde.fɪ.nət ˈprəʊ.naʊn] [US: ˌɪn.ˈde.fə.nət ˈproʊ.naʊn]
persoonlijk voornaamwoord substantief {n}	personal pronoun(part of speech) noun [UK: ˈpɜː.sən.l̩ ˈprəʊ.naʊn] [US: ˈpɝː.sən.l̩ ˈproʊ.naʊn]
vragend voornaamwoord substantief {n}	interrogative pronoun(pronoun used in a question) noun [UK: ˌɪn.tə.ˈrɒ.ɡə.tɪv ˈprəʊ.naʊn] [US: ˌɪn.tə.ˈrɒ.ɡə.tɪv ˈproʊ.naʊn]
wederkerend voornaamwoord substantief {n}	reflexive pronoun(a part of speech) noun [UK: rɪ.ˈflek.sɪv ˈprəʊ.naʊn] [US: rə.ˈflek.sɪv ˈproʊ.naʊn]
wederkerig voornaamwoord substantief {n}	reciprocal pronoun(a part of speech) noun [UK: rɪ.ˈsɪ.prək.l̩ ˈprəʊ.naʊn] [US: rə.ˈsɪ.prək.l̩ ˈproʊ.naʊn]

Default dictionary:
Theme
Change language (English)
- Magyar
- Nederlands
Own wordlists
- -
Dictionaries
Extras
Impressum
Feedback
Help
News
Data Protection
Terms