Dutch | English |
---|---|
manier substantief {f} | manner [manners](way of performing or effecting; method or style) |
manier van spreken substantief | figure of speech(word or phrase) |
manieren substantief | custom [customs](frequent repetition of the same act) |
gemanierd bijvoeglijk naamwoord | well-behaved(having good manners and acting properly) |
goede manieren substantief {f-Pl} | propriety [proprieties](correctness in behaviour and morals) |
goedgemanierd bijvoeglijk naamwoord | correct(with good manners) well-behaved(having good manners and acting properly) |
ongemanierd bijvoeglijk naamwoord | bad [worse, worst](not appropriate, of manners etc.) |
op dezelfde manier bijwoord | similarly(in a similar style or manner) |
op een efficiënte manier bijwoord | efficiently(in an efficient manner) |
op een nieuwe manier bijwoord | originally(creatively) |
op een of andere manier bijwoord | somehow(in one way or another; in some way not yet known or designated) |
welgemanierd bijvoeglijk naamwoord | correct(with good manners) well-behaved(having good manners and acting properly) |