un- betekenis in Nederlands

Duits	Nederlands
der Unrat [des Unrats; —] Substantiv	viezigheidm vuilm vuiligheidm
das Unrecht [des Unrechts; —] Substantiv	onbillijkheido ongelijko onrechto
unredlich [unredlicher; am unredlichsten] Adjektiv	oneerlijkbijvoeglijk naamwoord
die Unregelmäßigkeit [der Unregelmäßigkeit; die Unregelmäßigkeiten] Substantiv	afwijkingsubstantief anomaliesubstantief onregelmatigheidsubstantief
die Unruhe [der Unruhe; die Unruhen] Substantiv	beduchtheidsubstantief bezorgdheidsubstantief ongerustheidsubstantief verontrustingsubstantief zorgsubstantief
unruhig [unruhiger; am unruhigsten] Adjektiv	bangbijvoeglijk naamwoord beduchtbijvoeglijk naamwoord bezorgdbijvoeglijk naamwoord drukbijvoeglijk naamwoord gejaagdbijvoeglijk naamwoord ongerustbijvoeglijk naamwoord onrustigbijvoeglijk naamwoord rusteloosbijvoeglijk naamwoord woeligbijvoeglijk naamwoord
uns	aanons onso we wij
unsäglich [unsäglicher; am unsäglichsten] Adjektiv	onnoemelijkbijvoeglijk naamwoord onuitsprekelijkbijvoeglijk naamwoord
die Unschuld [der Unschuld; —] Substantiv	onbedorvenheidsubstantief onschuldsubstantief schuldeloosheidsubstantief
unser	onso onze we wij
unsere	onso onze
unserige	onso

Zoek geschiedenis