irreführen [führte irre; hat irregeführt] betekenis in Nederlands

Duits	Nederlands
irreführen [führte irre; hat irregeführt] Verb	misleidenv opeendwaalspoorzettenv
die Irre [der Irre; —] Substantiv	bezetenem gekm krankzinnigem
irre [irrer; am irrsten] Adjektiv	dolbijvoeglijk naamwoord dolzinnigbijvoeglijk naamwoord gekbijvoeglijk naamwoord krankzinnigbijvoeglijk naamwoord stapelbijvoeglijk naamwoord uitzinnigbijvoeglijk naamwoord waanzinnigbijvoeglijk naamwoord
irre reden	ijlen kolderenwerkwoord malen raaskallenwerkwoord

Zoek geschiedenis