blei betekenis in Nederlands

Duits	Nederlands
das Blei [des Bleis, des Bleies; die Bleie] Substantiv	loodm
bleiben [blieb; ist geblieben] Verb	blijvenv overblijvenv restenv resterenv toevenv verblijvenv
bleich [bleicher; am bleichsten] Adjektiv	bleekbijvoeglijk naamwoord fletsbijvoeglijk naamwoord pipsbijvoeglijk naamwoord vaalbijvoeglijk naamwoord
die Bleiche [der Bleiche; die Bleichen] Substantiv	bleeksubstantief blekerijsubstantief
bleichen [bleichte; hat gebleicht] Verb	blekenv witmakenv wittenv
die Bleichsucht [der Bleichsucht; —] Substantiv	bleekzuchtsubstantief
bleiern Adjektiv	lodenbijvoeglijk naamwoord
der Bleiglanz [des Bleiglanzes; —] Substantiv	galenietm loodglansm
der Bleistift [des Bleistifts, des Bleistiftes; die Bleistifte] Substantiv	potloodm
ableiten [leitete ab; hat abgeleitet] Verb	abstraherenv afdraaienv afkerenv afleidenv aftappenv deducerenv parerenv
der Blitzableiter [des Blitzableiters; die Blitzableiter] Substantiv	bliksemafleiderm
Nachbleibsel	afval overblijfsel rest rommel staartjesubstantief
Reißblei	grafieto potloodo
unausbleiblich Adjektiv	bepaaldbijvoeglijk naamwoord beslistbijvoeglijk naamwoord persebijvoeglijk naamwoord striktbijvoeglijk naamwoord

Zoek geschiedenis