poli- înseamnă în Germană
| Poloneză | Germană |
|---|---|
| poli- (ekologia, ekologiczny) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na wąski, lecz względnie wysoki zakres tolerancji na dany czynnik | |
| poli- pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na wielość, mnogość czegoś | |
| poliamoria (socjologia, socjologiczny) zaangażowanie w związek miłosny z więcej niż jedną osobą jednocześnie za zgodą i wiedzą wszystkich osób tworzących dany związek; noun | PolyamorieSubstantiv |
| poliamoryczny (socjologia, socjologiczny) dotyczący poliamorii adjective | polyamorAdjektiv |
| poliamorysta noun osoba praktykująca poliamorię | polyamorSubstantiv |
| poliandria noun forma poligamii, w której kobieta jest zamężna jednocześnie z dwoma lub więcej mężczyznami; | die Polyandrie [der Polyandrie; —]Substantiv |
| poliarchia | |
| polibazyt (mineralogia, mineralogiczny) rzadki minerał z gromady siarkosoli; noun | PolybasitSubstantiv |
| Police (geografia, geograficzny) miasto w Polsce; noun | PölitzSubstantiv |
| polichóralność (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) technika komponowania, która polega na dialogowaniu między sobą dwóch lub więcej chórów; noun | MehrchörigkeitSubstantiv |
| policja (potocznie, potoczny) grupa policjantów noun | die Polizei [der Polizei; die Polizeien]Substantiv |
| policja noun instytucja państwowa mająca za zadanie ochronę obywateli przed przestępcami, wykrywanie przestępstw itp.; | die Polizei [der Polizei; die Polizeien]Substantiv |
| policja drogowa (administracja) formacja policyjna zajmująca się nadzorem nad ruchem na drogach publicznych noun | die Verkehrspolizei [der Verkehrspolizei; die Verkehrspolizeien]Substantiv |
| policja kolejowa phrase | die Bahnpolizei [der Bahnpolizei; —]Phrase |
| policjant noun funkcjonariusz policji | der Polizist [des Polizisten; die Polizisten]Substantiv |
| policjantka noun kobieta, która pracuje w policji | die Polizistin [der Polizistin; die Polizistinnen]Substantiv |
| policyjny adjective związany z policją | der Polizist [des Polizisten; die Polizisten]Adjektiv |
| policykliczny | |
| policzalny adjective taki, który daje się policzyć | zählbarAdjektiv |
| policzek (anatomia, anatomiczny) każde z dwóch miejsc na twarzy pod okiem, obok nosa noun | Wange | BackeSubstantiv |
| policzek (przenośnie, przenośnia) obraza noun | die Ohrfeige [der Ohrfeige; die Ohrfeigen]Substantiv |
| policzek noun uderzenie otwartą dłonią w policzek (1.1) | die Ohrfeige [der Ohrfeige; die Ohrfeigen]Substantiv |
| policzkować phrase | watschen [watschte; hat gewatscht]Phrase |
| poliester (chemia, chemiczny) syntetyczny polimer zawierający w łańcuchu wiązania estrowe; noun | das Polyester [des Polyesters; die Polyester]Substantiv |
| polietylen (chemia, chemiczny) termoplastyczny polimer syntetyczny otrzymywany przez polimeryzację etenu; noun | Polyethylen | PolyäthylenSubstantiv |
| polifenol (biochemia, biochemiczny) organiczny związek chemiczny zawierający przynajmniej dwie grupy hydroksylowe przyłączone do pierścienia aromatycznego, występujący w roślinach i wykazujący działanie przeciwutleniające i zmniejszające ryzyko wystąpienia chorób układu krwionośnego i raka; noun | polyphenoleSubstantiv |
| poligamia (socjologia, socjologiczny) związek małżeński z wieloma osobami noun | die Polygamie [der Polygamie; —]Substantiv |
| poligamiczny (socjologia, socjologiczny) (zoologia, zoologiczny) dotyczący poligamii adjective | polygamAdjektiv |
| poligamista noun mężczyzna praktykujący poligamię | der Polygamist [des Polygamisten; die Polygamisten]Substantiv |
| poliginia noun | die Polygynie [der Polygynie; —]Substantiv |
| poliglota noun osoba znająca i biegle się posługująca wieloma językami | die PolyglotteSubstantiv |
| poligon (geodezja, geodezyjny) obszar ograniczony liniami prostymi noun | das Polygon [des Polygons; die Polygone]Substantiv |
| poligon (przestarzałe, przestarzały) (geometria) wielobok noun | das Polygon [des Polygons; die Polygone]Substantiv |
| poligon (wojskowość, wojskowy) wydzielony obszar służący do ćwiczeń wojskowych noun | Schießplatz | TruppenübungsplatzSubstantiv |
| poligraf noun osoba zajmująca się zawodowo poligrafią | der Schriftsetzer [des Schriftsetzers; die Schriftsetzer]Substantiv |
| poligynia noun forma poligamii, w której mężczyzna jest żonaty jednocześnie z dwiema lub więcej kobietami; | die Polygynie [der Polygynie; —]Substantiv |
| polik noun | die Wange [der Wange; die Wangen]Substantiv |
| polikondensacja (chemia, chemiczny) reakcja polimeryzacji, podczas której oprócz polimerów powstają inne związki chemiczne o małej masie atomowej; noun | PolykondensationSubstantiv |
| polikuła noun związek poligamiczny lub poliamoryczny | PolykülSubstantiv |
| polimat noun uczony o wszechstronnej, encyklopedycznej wiedzy | UniversalgelehrterSubstantiv |
