poli- înseamnă în Germană
| Poloneză | Germană |
|---|---|
| polimer (chemia, chemiczny) substancja chemiczna o bardzo dużej masie cząsteczkowej, składająca się z merów; noun | PolymerSubstantiv |
| polimorficzny adjective mający różne postaci | polymorphischAdjektiv |
| polimorfizm (biologia, biologiczny) zjawisko szczególnego zróżnicowania budowy osobników i przystosowania do pełnienia określonych ról w społeczeństwie; noun | Polymorphie | PolymorphismusSubstantiv |
| polimorfizm (chemia, chemiczny) zjawisko występowania różnych odmian krystalograficznych tej samej substancji chemicznej. Występuje ono wtedy, gdy ta sama substancja może występować w dwóch lub nawet kilku formach krystalicznych; noun | Polymorphie | PolymorphismusSubstantiv |
| polimorfizm (informatyka, informatyczny) mechanizmy pozwalające programiście używać wartości, zmiennych i podprogramów na kilka różnych sposobów; noun | Polymorphie | PolymorphismusSubstantiv |
| polineuropatia (medycyna, medyczny) zespół objawów wynikłych z uszkodzenia wielu nerwów obwodowych noun | PolyneuropathieSubstantiv |
| Polinezja (geografia, geograficzny) część Oceanii; noun | PolynesienSubstantiv |
| Polinezja Francuska (geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) państwo w Oceanii; noun | das Französisch-PolynesienSubstantiv |
| Polinezyjczyk noun mieszkaniec Polinezji | der Polynesier [des Polynesiers; die Polynesier]Substantiv |
| polinezyjski (geografia, geograficzny) dotyczący Polinezji adjective | polynesischAdjektiv |
| polip (medycyna, medyczny) patologiczny, łagodny rozrost błony śluzowej, np. esicy, nosa lub macicy; noun | der Polyp [des Polypen; die Polypen]Substantiv |
| polip (zoologia, zoologiczny) osiadła forma morfologiczna parzydełkowców; noun | der Polyp [des Polypen; die Polypen]Substantiv |
| polipektomia (medycyna, medyczny) zabieg usunięcia polipa; noun | PolypektomieSubstantiv |
| polipropylen (chemia, chemiczny) termoplastyczny polimer syntetyczny; noun | PolypropylenSubstantiv |
| poliptyk (sztuka) praca artystyczna składająca się z wielu części tworzących jedno dzieło, w szczególności typ wieloczęściowej nastawy ołtarzowej charakterystyczny dla późnego gotyku; noun | PolyptychonSubstantiv |
| polis (historia, historyczny, historycznie) typ organizacji państwa w starożytnej Grecji, który obejmował ośrodek miejski wraz z przyległymi obszarami; noun | PolisSubstantiv |
| polisacharyd (biochemia, biochemiczny) sacharyd będący polimerem zbudowanym z więcej niż 10 częsteczek monosacharydów; noun | das Polysaccharid [des Polysaccharid(e)s; die Polysaccharide]Substantiv |
| polisemiczny | |
| polisyndeton (językoznawstwo, językoznawczy) figura retoryczna polegająca na łączeniu wielu części wypowiedzi tym samym spójnikiem; noun | das Polysyndeton [des Polysyndetons; die Polysyndeta]Substantiv |
| poliszynel (teatrologia, teatr, teatrologiczny, teatralny) typ komicznej postaci z francuskiego commedia dell'arte – z garbem, w charakterystycznej czarnej masce z haczykowatym nosem; noun | PulcinellaSubstantiv |
| politechnika noun uczelnia wyższa o statusie uniwersyteckim i profilu technicznym; | technische UniversitätSubstantiv |
| politeista (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) człowiek wyznający politeizm, wierzący w wielu bogów noun | der Polytheist [des Polytheisten; die Polytheisten]Substantiv |
| politeistka (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) kobieta wyznająca politeizm, wierząca w wielu bogów noun | PolytheistinSubstantiv |
| politeistyczny adjective związany z politeizmem, właściwy politeizmowi i/lub politeistom | polytheistisch [polytheistischer; am polytheistischsten]Adjektiv |
| politeizm (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) wielobóstwo, kult wielu bogów; noun | der Polytheismus [des Polytheismus; —]Substantiv |
| politeja (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) ustrój wyrożniony przez Arystotelesa, w założeniach charakteryzujący się rządami (wielu) obywateli dla dobra ogółu; noun | PolitieSubstantiv |
| politiste noun | der Politikwissenschaftler [des Politikwissenschaftlers; die Politikwissenschaftler]Substantiv |
| politolog noun specjalista w dziedzinie politologii | Politologe | PolitikwissenschaftlerSubstantiv |
| politologia noun nauka zajmująca się ogólnie pojętą polityką; | die Politologie [der Politologie; —]Substantiv |
| politowanie (książkowy) współczucie, litość, często połączone z lekceważeniem lub pobłażliwością noun | das Einfühlungsvermögen [des Einfühlungsvermögens; —]Substantiv |
| politropy adjective | polytropAdjektiv |
| politura noun spirytusowy roztwór szelaku używany w meblarstwie do wykańczania powierzchni drewna; . | die Politur [der Politur; die Polituren]Substantiv |
| polityczny adjective dotyczący polityki, związany z polityką, nastawiony na osiągnięcie korzyści w polityce | politisch [politischer; am politischsten]Adjektiv |
| polityk noun kobieta zajmująca się polityką | die Politikerin [der Politikerin; die Politikerinnen]Substantiv |
| polityk noun osoba zajmująca się polityką | Politiker | PolitikerinSubstantiv |
| polityka noun całokształt działań jakiejś grupy, partii politycznej lub organizacji związanych z dążeniem do zdobycia i utrzymania władzy; | die Politik [der Politik; die Politiken]Substantiv |
| polityka noun system odgórnie wprowadzonych zasad | Politik | GrundsatzSubstantiv |
| polityka asymilacyjna | |
| polityka oszczędnościowa | |
| polityka pieniężna noun | die Geldpolitik [der Geldpolitik; die Geldpolitiken]Substantiv |
