Poloneză | Germană |
---|---|
odpuścić verb aspekt dokonany od: odpuszczać | nachlassen [ließ nach; hat nachgelassen]Verb |
odpust (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) w Kościele katolickim: darowanie przez Boga kary doczesnej za grzechy, które zostały odpuszczone co do winy; noun | der Ablass [des Ablasses; die Ablässe]Substantiv |
odpuszczać verb ulegać rezygnacji z czegoś | sparen [sparte; hat gespart]Verb |
odpuszczać verb uwalniać od ciążącej winy lub obowiązku | |
odpuszczanie (technologia, technika, techniczny) proces obróbki cieplnej np. stali, szkła; noun | AnlassenSubstantiv |
odpychać (fizyka, fizyczny) oddalać się od siebie verb | sich abstoßenVerb |
odpychać verb oddalać pchnięciem | |
odpychać verb oddalać siebie skądś pchnięciem | sich abstoßenVerb |
odpychać verb powodować niechęć | |
odpychający adjective taki, który wzbudza niechęć; zrażający do siebie | abstoßend | widerlich | düster aussehend | schmierigAdjektiv |
odpytywać verb | abhören [hörte ab; hat abgehört]Verb |
Odra (geografia, geograficzny) rzeka w Czechach, Polsce i Niemczech; noun | die Oder [der Oder; —] (Fluss im östlichen Mitteleuropa)Substantiv |
odra (medycyna, medyczny) wirusowa choroba zakaźna wieku dziecięcego, której objawami są: wysoka gorączka, stan zapalny górnych dróg oddechowych, plamista wysypka; noun | Masern [maserte; hat gemasert]Substantiv |
odrąbać verb | abhauen [hieb ab/haute ab; ist abgehauen/abgehaut]Verb |
odraczać (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) oficjalnie przesuwać jakąś sprawę na późniejszy termin verb | begeben [begab; hat begeben]Verb |
odradzać (biologia, biologiczny) tworzyć się znowu jako część organizmu verb | |
odradzać verb powodować istnienie lub działanie na nowo | |
odradzać verb radząc, namawiać do zrezygnowania z czegoś | das abratenVerb |
odradzać verb zaczynać swoje istnienie lub działanie na nowo | sich erneuernVerb |
odradzić noun | das abratenSubstantiv |
odraza phrase | der Abscheu [des Abscheus, der Abscheu(s), der Abscheu]Phrase |
odraza noun uczucie wstrętu, obrzydzenia, niechęci do kogoś lub czegoś | der Ekel [des Ekels; die Ekel]Substantiv |
odrażający adjective wzbudzający odrazę, obrzydzenie; ohydny, wstrętny | schauderhaft [schauderhafter; am schauderhaftesten]Adjektiv |
odreagowanie noun przeżycie jakiegoś doświadczenia w celu oczyszczenia emocjonalnego, pozbycia się negatywnych emocji wywołanych innym doświadczeniem | die Abreaktion [der Abreaktion; die Abreaktionen]Substantiv |
odrębny adjective różniący się od innych | anspruchsvoll [anspruchsvoller; am anspruchsvollsten]Adjektiv |
odrębny adjective stanowiący samodzielną całość | auseinanderfallenAdjektiv |
odręczny adjective napisany własnoręcznie | handschriftlichAdjektiv |
odręczny adjective wykonany od razu, bez przygotowania | sofortAdjektiv |
odręczny adjective wykonany ręcznie | die handgemachtAdjektiv |
odremontowywać verb | renovieren [renovierte; hat renoviert]Verb |
odrobina noun bardzo mała ilość czegoś | der Hauch [des Hauch(e)s; die Hauche]Substantiv |
odroczenie noun | der Aufschub [des Aufschub(e)s; die Aufschübe]Substantiv |
odrodzenie (historia, historyczny, historycznie) epoka w historii kultury europejskiej wieku XV i XVI noun | die Renaissance [der Renaissance; die Renaissancen]Substantiv |
odrodzenie (rzeczownik odczasownikowy) od odrodzić noun | die Renaissance [der Renaissance; die Renaissancen]Substantiv |
odrośl (botanika, botaniczny) boczny pęd noun | der Abkömmling [des Abkömmlings; die Abkömmlinge]Substantiv |
odrośl (przenośnie, przenośnia) jedna z linii potomstwa, konkretny jej przedstawiciel, także w sensie materialnym w odniesieniu do kierunku rozwoju sztuki, przemysłu itp. noun | der Stamm [des Stamm(e)s; die Stämme]Substantiv |
odróżniać verb identyfikować odmienne rodzaje czegoś | unterscheiden [unterschied; hat unterschieden]Verb |
odróżniać się noun | das abhebenSubstantiv |
odróżnianie (rzeczownik odczasownikowy) od odróżniać noun | die Auszeichnung [der Auszeichnung; die Auszeichnungen]Substantiv |
odróżnienie (rzeczownik odczasownikowy) od odróżnić noun |