dicţionar German-Român »

hochmut înseamnă în Română

GermanăRomână
der Hochmut [des Hochmuts, des Hochmutes; —] Substantiv

mândrie◼◼◼substantiv

orgoliu◼◼◼substantiv

trufie◼◼◻substantiv

aroganță◼◼◻substantiv

îngâmfare◼◼◻substantiv

fală◼◻◻substantiv

hybris◼◻◻substantiv

superbie◼◻◻substantiv