Germană | Poloneză |
---|---|
das Urteil [des Urteils; die Urteile] Substantiv | werdyktnoun |
Urteil | Gerichtsurteil Substantiv | wyrok(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) orzeczenie sądu rozstrzygające merytorycznie sprawę będącą przedmiotem postępowania sądowego; |
urteilen [urteilte; hat geurteilt] (über mit Akkusativ) Verb | sędziować(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) pełnić funkcję sędziego w sądzie |
beurteilen [beurteilte; hat beurteilt] Verb | osądzićverb sądzićverb |
die Beurteilung [der Beurteilung; die Beurteilungen] Substantiv | ewaluacjanoun opiniowanienoun szacowanie(rzeczownik odczasownikowy) od szacować |
das Ross wird nicht nach dem Sattel beurteilt | nie szata zdobi człowiekanie należy oceniać ludzi po stroju czy wyglądzie, a po charakterze |
entscheiden | vorgreifen | vorschnell beurteilen Verb | przesądzaćverb |
glauben | beurteilen | denken | finden | halten | meinen Verb | sądzićverb |
das Gottesurteil [des Gottesurteils; die Gottesurteile] Substantiv | ordalia(historia, historyczny, historycznie) Sąd Boży; |
Meinung | Urteil Substantiv | sądnoun |
salomonisch Urteil Substantiv | salomonowy wyroknoun |
verurteilen [verurteilte; hat verurteilt] Verb | potępiaćverb skazywaćverb |
Vorurteil | Voreingenommenheit Substantiv | uprzedzenienoun |